Partida Rol por web

Pese a impedir que o corno soase, o estertor do demo alertou os demos cercáns, que non son moitos, pero si os suficientes pra superarvos en número, chegan de todos lados menos das vosas costas. En total son 7.

Hai un balbordo tremendo, os gritos dos demos avisandose uns os outros (ou eso intuides, por que o idioma no que falan descoñecédelo), pero tamén escoitades os gritos de geghels, que se preguntan que está a pasar.

No medio de toda esta confusión oides un tremendo ruxido que vos arrepía. Mirades instintivamente hacia onde estaba o líder dos demos. Xa non está alí.

Pouco a pouco, vanvos cercando...

-Merdaaa-dixen entre dentes, ó ver o que se nos viña enriba.

A situación era peliaguda, rodeados de demos, e o son que escoitamos non parecía nada tranquilizador.

-¡Rapaces, a por eles!-dixen, mentras embestía coa miña espada ao demo situado máis preto de min. Tratei de lembrar algún conxuro que me servise, nestes momentos, pero a espada era o máis rápido, e non ía quedar quieta.

Penedo concéntrase mentres invoca á néboa que os pode ocultar. Canto menos os poidan ver mellor

Balgadrox colle unha das súas lanzas e a lanza contra o demo máis cercano. Ao ver a néboa crecendo ao seu redor, retrocede unhs pasos na procura do seu abeiro mentres colle outra lanza. 

Arremeto contra o demo máis cercano, tratando de ser certeira mais non ser alcanzada, á vez.. Cachalo de sorpresa era una vantaxe.

Unha vez que a néboa comeza a aparecer Penedo sorrí e quita a túnica de druida. 

-Agora é tempo de lobos

 Está preparado e comeza a mudar a lobishome

Fai un momento, Zeltia matou o portador das chaves, o cal pegou un pequeno berrido que alertou os demáis demos da mina. Pouco tardan en facer círculo o en redor vosa. O voso grupo, incluidos Miura e o Druida, está tenso, pois unha hora decisiva achégase.

Un intre despóis de que Zeltia mata o garda das chaves, Muria colle as chaves é tiraas a mina, simultáneamente os dous druidas póñense a convocar, e da nada, empeza a xurdir unha néboa. Agora só vedes os demos que tedes máis cerca, e polo tanto, so os que están máis cerca vosa vos ven.

Un deles acércasevos espada en alto, pero entre Zeltia e Balgadrox freano en seco coas suas armas. Parecía moi confiado, e pagouno, non está morto pero si ten un par de feridas bastante feas.

Tras iste ataque, escoitades no espesor d néboa unhos oubidos de lobo. Rezades por que sexa Penedo facendo das suas, e non algunha artimaña dos demos.

Non hai tempo para descansos, todo sucede moi apresa, e nos volven a atacar.. Antes de darme conta, un novo demo se me enfrenta na néboa, e cara él vou, ansiosa por rematar con todos eles..

O corpo comeza a mudar, Antes de darlle tempo a rachar, quito a parte de arriba da roupa pola cabeza para recollela máis tarde. A dor do cambio esvaece cando a escitación do cambio chega. Antes de darse de conta Penedo xa non está, e no seu lugar unha besta oubea.

Rápidamente vai cara a mina para collelas chaves e liberar ao rei. Non vai ter ningún miramento en levar por diante todos os Sidhe que poida esfolar, ainda que perda a vida,.

Balgadrox cubre o movemento de Zeltia tentando de rematar ao demo ferido, clavándolle a lanza sobre o peito e botando todo o peso do seu corpo sobre ela, para facer presión contra o chan e atravesar o seu inmigo.

Convertes en lobishome e poste a correr entre a néboa que ti mesmo convocache. Rozas cun side nun momento dado, pero como non che impide o paso, e a tua prioridade é outra, deixalo pasar, ainda que te levas un pequeno arañazo de recordo.

Cando consegues sair da néboa, poste a localizar primeiro as chaves e logo o rei. Pero para a túa sorpresa, os prisioneiros xa se están a liberar das cadeas, pois todos os demos que os custodiaban están agora entretidos co voso combate. Entre tanta revolta resultache imposible distinguir o rei.

Non demaxiado lonxe pero fora da néboa, oes un ruido atronador ainda que lixeiramente apagado.

No medio da densa néboa, na que apenas podedes ver os vosos propios compañeiros, a sensación e totalmente de agobio. Garras que aparecen da nada pra intentar danarvos, as vosas propias armas, das cales non chegades a ver onde impactan exactamente, pero que si sentides cortando e perforando carne...

Zeltia fai unha áxil manobra coa sua espada e consegue cercenar unha man dun demo, ainda que iste, cego de rabia (ou outro de morfoloxía similar) consegue engancharlle un bo golpe que a tira ó chan movéndoa un par de metros (1 puntos de saude menos).

Balgadrox no seu enfásis carga coa lanza contra un demo, aproveitando o seu peso pra intentar atravesalo e ferilo. Atravesa un demo por un hombreiro, e case consegue tumbalo, pero deu cun demo forte, que lle está aguantando o pulso, pese a berrar da dor. O estar tan osfuscado intentando tumbar ao demo, non se percata de que segue tendo outra man libre. De repente sinte un golpe tremendo na cara, e o calor da sangue esbarando pola meixela, causa dun ataque cun latego (2 puntos de saude).

Mentres tanto, Muria está en posición totalmente defensiva, pois lle choven ataques por dous frentes distintos, e non da feito a todo. Non se recuperou moito da batalla anterior, e vedela con numerosas feridas sangrando.

En canto ó Druida, non sabedes onde carallo anda, pero si escoitades a súa voz, falando nun idioma descoñecido.

Ainda que o son está moi apagado, ti consegues distinguir o característico pisar dun montón de cabalos ao galope.

Penedo oe como os cabalos van cara os presos, se non fai algo poden pasarlles por riba. Vai correndo cara os presos e berra como pode sinalando cara  o norte,

- Cabaaalos,.... apartade!

Mentres tanto busca se os presos están amarrados a algo.

Corteille unha man ao demo, estaba segura diso. Vina voar lonxe del, e, coa mesma, sentín un golpe que me fixo caer lonxe, dolorida.

Mais non había tempo para lamentos, nin apenas recuperar o alento sequera. Unhas gadoupas se me achegaban, e non ía quedar quieta.