Partida Rol por web

Orozkoko harraskan zaudete ikusten nola etxekoandreak garbiketzen dituzten oihalak eta telak. Ez du goiz berorik egiten baina zerua oskarbi dago. Han, urruti, Gorbeiako mendigunea ikusten da.

Hara begira zaudete, bart gauean Txomin artzainari entzundakoak buruetan dantzan.

momentu horretan agertzen da Txomin.

hurritzezko makila altxatzen du begira ari zareten norabide berean:

-Han dagos Irugoiti: sei etxegas sakabanatuta, Orozkoko elizaurrearen inguruan. -Eten egiten du hizketa une batez-. Bueno orain bost; nirea, dagoeneko, herrauts pila baino ez da. Sentitzen dut lagunduko nizueke baina ene lehengusuen etxera noa laguntza bila. Ezin dizuet lagundu baina ez dago galbiderik jarraitu gora Gorbeiako mendia aurrean duzuela. Bidea Irugoitin bukatzen da. Han ez dago tabernarik ez ostaturik baina bertako artzain eta baserritarrek gustura hartuko zaituztete ikuiluetan edo aurrelizan apaizak nahi badu.

Txominek agur esaten dizue eta zorte on opa ondoren kontrako bidean doa; Gasteizera.

Agathe oso nekatuta dago, izerditan blai ere bai. Eta, kontuan hartzen badugu ajearekin dagoela txartoago oraindik.

Kontua da, Irugitira ailegatu direla eta ez dutela non lo egin. Herri sinplea da, ez du ez tabernarik ezta ostaturik gaua pasatzeko.

Zer egingo dugu orain? Arratsaldea bere amaierara iristen ari da eta Ilargia agertu nahian dabil. - Esaten du Agathek zerurantz begiratuz -

Asadek hitz egiten hasten da, baina Agatheren begirada desbideratzen da Thomaseri arreta jarriz.

Zergatik begiratzen nau horrela? Egia esanda atzo ezagutu nuenetik arraro samar begiratzen nau. Niri jarraika dagoela nabaritzen dut, eta gainera nirekin bakarrik egoteko asmoak dituela badirudi. Esaten dudan guztiaz far egiten da, ergel bat bezala. Ez da nitaz maiteminduta egongo ezta? Maitemintzea hitz larria eta boteretsua kontsideratzen dut, ez nago kontu horietan sartzeko prest. Nire helburua buruan izan behar dut, eta gurasoak laketu. Ahaztu gabe.

Bat-batean, Asadek hitz egiteari utzi diola konturatzen da eta erantzun bat eskaini behar dio. Baina zer erantzungo du? Ez du ezta galdera oroitzen. Beti bere munduan galtzen da eta inguruan gertatzen denari ez dio kasurik egiten.

Barkaidazu Asad, pentsamenduak burua mendaratu didate, errepikatu ahal zenuke esandakoa? - lotsaz josita esaten du, errealitatera bueltatzen den bitartean.

Asadek nekatuta dago, eta izerditan ere bai. Ez daki zer egingo dute Irugotin, ez tabernarik, ez ostalik.. inoako lekurik gaua pasatzeko.

Neskatxo hau.. ez dit eta atentzio pixka bt jarri, jainera mzten didala gero ez ditu nire galderak entzuteko asmorik... bakarrik Thomaseri begiratzeko klaro! 

Esaten ari nintzen etxega horretan galdetzeko ea usten diguten gaua pasatzen. Zuk esan duzun bezala ilargia sartzen ari da eta ez litzateko gustatuko kalean lo egitea. -Esaten du Asadek tonu aserretu batean-

Thomasek berriro begirada txar bat botatzen dio Asaderi tonuarengatik.

Mutiko honek... ez dakit zer dauka nire kontra!

Thomas! zuk zer pentsatzen duzu? -Estaen du asadek bura tonu batekin-

Bakarrik ibiltzea zuen plana Thomasek, baina badirudienez besteok elkar jarraitzea erabaki dute, eta ezta pentsatu ere utziko du Aghate Asadekin bakarrik. Asaden tonua ez zaio batere gustatu, baina ez du horretarako burua. Behin baino berriro saiatu da Thomas herrirantz begiratzea, baina beti Agatheri begira bukatzen du. Zer gertatzen zait? 

Inguruan dituen pertsona guztiak berari begira dabiltzatela ikusten duenean eztarriarekin soinu desatsegin bat egiten du, eztula izango bazuen bezala eta hitz egiten hasten da. 

Bai, hori ondo iruditzen zait... Saiatzeagatik ez dugu ezer galtzen behintzat. - Esaten du baxu. - Baina hara joango bagara, goazen horaintxe bertan, beztela ilun egingo zaigu eta etxekoak ez digu atea irekiko. 

Asadek buruarekin baietz egiten du eta Agathe Thomasi begirada eusten dio. 

Beste aukera bat, ordea, Txominek esan duen bezala, elizara hurreratzea da... - Pentsatzen du altuan. - Agian, inork ez badigu haien etxean lo egiten uzten hara joan genezake...

Hitz egiten bukatzean, eskua kopetatik igurtzen du, ilea dagoen lekuko izerdia kendu nahian. Bai izan dela gogorra ibilbidea. Berriro burua altxatu egiten du aztiak eta bioi begiratzen die. 

Zer egingo dugu, ba? 

Aia atea irekitzean begiratu zuenean eta bere aita ikustean gorputza behera egin zion, galdera pila bat zituen buruan baina ezta bat erantzun gabe aulkitik altsa eta komunera joan zen. Komunean ura aurpegira bota zuen eta txisa egin zuen.

-tssss... Nor zara?

Neska bat zegoen komunean ezr esan gabe ziztu bizian atera zen komunetik pumm! Atean kolpe bat emanda. Aiak burua bueltaka zuen nor zen nska hori? oso ezaguna zuen aurpegi hori baina ez zekien nor zen, eta bere aitak zer egiten zuen hor? Komuneko lurrean eseri zen paretaren kontra, galduta zegoen eta aita ikustean eta gogoratzean begi berde horietatik malko bat atera zen ezpainetara iritsi arte. Ordu batzuk pasata zegoen lekura bueltatzea erabaki zuen, atea irekitzean aitak ez zegoela ikustean arnasa hartu zuen eta maira abiatu zen.

-Barkatu... Tripak gaizki nituen. Mutil, ur piska bat! Eskatu zion zerbitzariari.

Sakirstian, eliza ondoko gelan non apaizaren ardoak eta eukaristiarako tresnak gordetzen dituen, lo egiteko aukera ematen dizuete. Asadek eta Aritzak ordea nahiago izan dute ondoko baserri batean gaua pasatzea, Egun osoan ez duzue ezer jan baina Aiak zatitu du bere "ustezko" Aitak emandako gazta erdia.  Elkarrekin afaldu ondoren, nor bere ohatzea bilatu du.

Zeinen ona zegoen gazta hori! - Oihukatzen die Thomas bere ondoan dituen beste bi neskatoei. Goseak burua lainotu zion einean ailegatu zen Aia gazta puxka horrekin eta zerua ireki zitzaiola iruditu zitzaion.

Ez du erantzunik jasotzen, eta sakristiarainoko bidea isiltasun deseroso batean murgilduta egiten dute hirurok. Thomas ez da batere ergela, eta konturatzen da berehala ondoan dituen nesakak ez daudela batere konforme berarekin egoteaz. Orduan, zergatik ez dira besteekin geratu? Seguruenik, Aia Aritzarekin egon nahi zuen. Thomas ez daki Agathe Asadekin geratu nahi zuenik, baina bera dagoen lekutik ahal duen urrun egotea gustoko izango zuen. 

Ibiltzen jarraitzen dute, gau hartako hotz jasanezinak arropa eta guzti zeharkatzen duen bitartean. Thomasek zerura begiratzen du bat-batean eta bertako izarrik disdiratsuena ikusten du. Haren ondoan, bestelako hamaika izar txiki ere hautematen ditu. Aita handik egongo da, lekuren batean... Irriño bat ateratzen zaio aurpegian. 

Elizara ailegatzen direnean, bi neskek segituan esertzen dira aulki ziztrin batzuetan eta Agathek aharrausi egiten du. Thomasek ez dago hain nekatua, izan ere, gazta puxkak indarrak berritu dizkio. 

Nahi baldin baduzue, goardia egiten geratuko naiz eta zuek lo egin dezakezue... - Esaten du xuxurlaka, apaizak eskatu dien moduan. - Ondo? 

Asad baserrira iristen duten bitartean Agathek emandako gazta puska jaten joaten da. Momentu hortan Asadretzako gazta da munduko janaririk hoberena. 

Asadek konturatzen da bera bere pentsamenduetan galduta dagoen bitartean Aritzak oso isilik egon dela ibilbide guztian. Aritzak begirada galdua dauka zeruan zehar eta begiak malko beteta dituela konturatzen da.

Mutiko honeri...zer gertatzen zaio? agian bere familiataz gogoratzen ari da.

Bueno Aritza, zergstik joan zara lehen tabernatik? -Galdetzen du asadek Aritzak bere pentsamenduetatik iehs egiteko- Eta beste gauza bat! Azkenean non egingo dugu lo? Iruditzen zaizu baserri horretan galdetzen badugu? -  Esaten du irrifar batekin-

Uste dut ez didala kaso putarik egin baina tira! Thomas baina hoeagoa izango da. 

Asadek Aritzaren erantzuna itxoiten egoten da ibilbide guztia baserrira iritsi arte. Bat-batean Aritza eskua begietatik pasatzen du eta hitz egiteko asmorik daukala ohartzen da Asadek.

Ibilbidean nire gauzataz pentsatzen ari nintzen eta ez nintzen ezta ohartu Asad hitz egin zidala, baina erantzutea erabaki nuen.

- Ba.. lanagatik joan nintzen, negozio batzuk egin behar nituen. Esan nion egia osoa kontatzerik gabe... baina iruditzen zuen zerbait usmatzen zuela, ez dakit...

-Bai! Ongi iruditzen zait, baserrian galdetzen dugu eta ezetz esaten badigute beste leku bat bilatzen dugu, baina nire ustez askarrago ibili behar dugula pentsatzen dut, ilargia ateratzeko oso gutxi geratzen zaiolako...

Erritmoa igo genuen eta nire gauzetaz pentsatzera bueltatu nintzen, oso gutxi geratzen zitzaigun baserritara ailegatzeko baina ezetz esaten baziguten beste leku batera joango behar ginen eta ilargia ateratzen bazenu ez genuen ezer ikusiko...

Motxila ireki nuen eta ur botila bat atera nuen eta Asadi eskaini nion. - Asad, ur pixka bat nahi duzu? eta bere erantzuna itxoitzen geratu nintzen...

Agathe oso nekatuta dago, eseritan dagoen aulki ziztrin hura behar-beharrezkoa zuen, bai. Aia bere ondoan dago, eta Thomas bi nesken aurrean zutik, gazta zatitxo bat jaten. Irugitiko elizaren sakristian daude, gaua bertan pasatu nahian.

Thomas esan die ez zitzaiola batere inporta goardia egitea, hau da, gau osoan lo egin gabe egotea. Eta, nola ez, Agathe bere  pentsamenduei bueltak eta bueltak ematen hasi da.

Zergatik aurkezten da bolondres? Nekatuta dago eta deskantsatu nahi du, guztiok bezala. Arraroa egiten zait. Izan ziteken nahimen honarekin esatea, baina ez dut uste. Elkarrekin daramagun denboran, sentitu dut talde osoak berezko interesetan oinarrituta jokatzen dugula. Horregatik mutil honek zalantzan jartzen nau. Ez du alde egingo eta guri bakarrik eta lotan utziko gauerdian, ezta? Ai ama... nekagarria da! Ez, ez eta ez. Ez dut onartuko Thomasek goardia gau osoa egitea, ez.

Thomas jauna, ez zait ongi iruditzen zuk bakarrik goardia egitea. Txandakatu genezakeen hiruron artean. - tonu lirainean esate du. Elkarrizketaren helburua da Thomas ez egotea gau osoa esnatuta.- Zer iruditzen zaizue?

Azken hiru egun horietako lehen aukera ikusi zuen Thomasek goardia egiteko bere burua aurkeztu zuenean, baina Agathe dena xahutu egin dio bere idei miresgarria aurkezterakoan. Ezin zuen bere ahoa ixilik mantendu? Dena den, beste buelta bat eman ondoren, konturatzen da ez dela hain gaizki atera. Bere goardia txandan joan liteke belar horien bila, ezta? 

Axolagabe aurpegiarekin eta hirugarren aulki batean esertzen den momentuan erantzuten dio Agathe nekagarriari. 

Noski, ez baduzue lo egin nahi... Zuen onerako zen nire proposamena, baina hobe pentsatuta, ni ere lokuluxka bat behar nuke, bai. 

Beste bi neskek ez dute ezer esaten, baina Agatheri berak nahi zuena lortu duela nabaritzen zaio, garaipen modukoa. Hori, aldi berean, errespetu apur bat ematen dio Thomasi, alegia, zerbait ezkutatzen duela badaki neskatoak, eta ziur dago. Neska azkarra da Agathe, edo hori erakusten du behintzat, baina agian jakinminak bere galbidea izango da. 

Zer egongo ote dira egiten besteok? - Pentsatzen du altuan Thomasek, nesken atentzioa berenganatzen. Gero, Aiari begiratzen dio. - Aia, zu ere goardia egingo duzu? - Galdetzen dio aztiak bere pentsamenduetan murgilduta dagoen gazteari.

Ezetz esaten badigute... ezin izango dugu beste aukerarik, Thomas eta beste bi neskatoekin bueltatu behar izango dugu.. Thomas berriro, ez da posible izango. Beste leku bat aurkitzeko prest egon behar dugu.

Bai mesedez, egarri naiz egia esanda. Ur pixka bat ongi etorriko zait. -Esaten du Asad ur botila Aritzaren eskuetatik artzen- Bueno... iritsi gara, espero dut jabeak esnatuik egotea. Mesedez, esnatuta egotea.. mesedez esanutato egotea...

Asadek atea jotzen du Aritzak begoratzen dion  bitartean, ez dute atea irekitzen. Berrio jotzen dute, argia dago etxean eta susmatzen dute norbait lehiotik begiratzen ari dela, baina ez dute atea irekitzen.

Eta orain? Zer egingo dugu? -Esaten du asadek larrituta- Besteekin bueltatuko gara? Edo etxe hartan saiatzen dugu?

Aritzak berriro bere lurran dago, ez du ezer esaten eta berriro errepikatzen dio galdera.

Eee Aritza! Esaten ari nitzeeen -Esaten dio tuntuna izango balitz bezala- Ea zer egingo dugun orain. Besteekin bueltzatea, hau da, elizara joatea, edo beste etxe batean galdetzea.

Mesedez esatea beste etxe batean galdetzea, orain nahi duda azkena Thomasi ikustea da, uste dut.. benetazko Asad nor den konturatzen hasi dela eta.

Gauerdirako gutxi falta denean, lo sakonean daude bidaiari gehienak. Asad eta Aritza baserri baten ikuiluan daude baserritar jator batek elkarrizketa baten truke -izan ere bisitari gutxi dituzte herrian- fardelak eta esnea nahiz gasna eskaini die. Besteak sakristian daude, elizaurreko apaizaren etxean.

Agathek ez du ezer entzun (hortik jaurtiketa) akaso urruneko ortotsak bailira, aranaren hasieran, zaldizkoren baten urratsak. Thomasek ere entzun ditu baina ez die jaramon handiegirik egin (ez duzu dadoa bota).

Edozein kasutan zaldunen zelen harrabotsek esnatzen dituzte herritarrak eta gure abenturazaleak ere noski.

jendea irten da elizako atarira.

Zaldunak San Lorentzoko elizaren atarianbertan geratzen dia eta zaldietatik jeitsi gabe. eta euskaraz -hemen bakarrik AIAk, AgatheK eta Aritzak ulerteko dute-

-Non dago Mariñe? -botatzen du lehenengo zaldunak, buruzagiaren plantak dituena  alegia-. Non dago Mariñe? Arraioa. Zapalduko zaituztet bestela, esan bizkor. Non dago ile horiko artzaina?

ez dute erantzunik jaso. Bigarren zaldunak errepikatzen ditu galderak tonua zertxobait aldatuz:

-Esango diguzue non dagoen Mariñe artzainaaaaaa?

- Beste etxe batean saiatu ahal dugu eta ez badute irekitzen kobazulo bat bilatu gaua pasatzeko, eta bihar besteekin bueltatzen gara, ongi iruditzen zaizu Asad?

Aritzak besteekin bueltatu nahi du, Aiak ikusi nahi du, baina badaki Asadek ez duela bueltatu nahi, zerbait ezkutatzen duela pentsatzen du, zergatik ez du bueltatu nahi? ez daki, baina aztertuko du.

Asaderen erantzuna itzoiten ari da, ez du erantzuten, eta gero Aritza tuntuna bat bezala hitz egiten dio... Asad etxean sartzen den bitartean, Aritzak zuhaitz baten enborrean esertzen da, Asad atea jotzeari ez da geraratzen...

Aritzak zutik jartzen da eta etxearen inguruan buelta bat ematen du, eta leiho handi eta zabal bat argiarekin ikusten du, kristalean jotzen saiatzen du, baina oso altua denez, ez da ailegatzen.. makil baten bila joaten da, eta bueltatzean begirada altsa, eta ikusi zuen leihoaren argia itxalita zegoela, eta Asaderi oihukatzen dio.

- Asad!!! Leihoaren argia itxalita dago... hemen, denbora galtzen ari gara, ibiltzen jarraitzen dugu?
 

Agathe lo zegoen, zaldunak elizan sartu direnean. Hogei bat izango dira eta Mariñe non dagoen galdezka daude. Haserre daudela iruditzen zaio Agatheri.

Baina, zer nolako sustua eman nauten! Nortzuk dira pertsona hauek? Eta nor da Mariñe? Sutan daude, ai ama... Gurekin haserretuta daudela badirudi. Ezer egin gabe beti iskanbileta sartuta nago. Nor izango ote da Mariñe?

Lasaitu zaitezte jaunak, guk ez dakigu nor den Mariñe artzaina, eta gutxiago oraindik non dagoen. - giro lasai baten bila esaten du Agathek. - Zergatik bilatzen ari diozue? Desagertu al da?

Thomas aurreratzen da eta zaldun horien burua iruditzen duenarekin hizketan hasten da. Agathek bere pentsamenduetara bidaiatzen du.

Txirula! Txominek esandakoa ez dut oso ongi gogoratzen baina, ez dakit zergatik, lotura estu bat dagoela txirul madarikatu horrekin susmatzen dut. Ez zuen esan artzain batena zela? Agatheri ez zaizkio Txominen hitzak zehatz-mehatz burura etortzen. Igual burua joan egin zait, jajajajaja.

Agathe, jende guztiaren artean, Asad eta Aritza ikusten ditu.

Asad, Aritza, zertan zabiltzate? - harrituta geratzen da Agathe.

Asad eta Aritza baserritar batekin hizketan zeuden bitartean, urrutik zaldunak dirudien soinu bat entzuten hasten da Asad. Bat -batean herrikoko jende guztia ikusten du zaldunen atzetik korrika egiten eta elizara abiatzen.

Baina.. zer demontre da hau? Nortzun dira zaldun horiek? Eta zergatik abiatzen dira elizara? Non dago elizan ba? Ai ama... 

Tabernako lagunak! -Esaten du Asadek bere ozen pentsatzen- Barkatu jauna baina nire laguna eta biok joan behar gara, gogoratu naiz zerbait utzi dudala... lehen egon garen lekuak. -Esaten du gezurra esaten eta Aritzari aurpegiak jartzen-

Aritzak ez du ezer ulertzen eta ez da lekutik mugitzen baina Asadek eskutik eltzen dio eta korrika asten dira elizaraino. Elizara iristean, ohartzen dira beraldu iritsi direla.

Zaldun batzuk entzun ditugu eta korrika etorri gara elizara abiatzen zirela konturatu garenen. -Agatheri erantzuten-

Baina ze demontre esaten ari dira? Ez dut ezer uletzen, ze hizkuntz mota da hori?

Aizue! Zerbait ulertzen ari zarete?

A zer nolako iskanbila sortu duten gizon horiek! Ihes egin behar nuen momentuan azaldu dira eta ezin izan dut nire belarrak bilatzera joan, arraioa! Agathe eta Aia berehala esnatu dira eta elizaren atarira joan dira korrika, eta ni ere haien atzetik joan izan behar naiz... 

Bueltak eta bueltak ematen dizkie Thomasek bere pentsamenduei. Hurreratu den zaldunak hitz egiten hasi denean ez du ezer ulertu, eta bere buruarekin hizketan jarri da. Lehenago joan behar izan zuela pentsatzen du, baina orain lau tipo horiekin egon beharko da gutxienez beste egun oso bat. 

Agathe zaldunari zuzendu zaionean ere ez du ezer ulertu, baina bai ikusi ditu Aritza eta Asad jendearen artean. Falta zena... 

Nik ere ez dut ezer ulertzen... - Erantzuten dio Asadi. Ez dio modu onean esaten, ezta konplizitatea bilatu nahian. 

Aghateri begirada bat bota ondoren zaldunarengana zuzen joaten da eta xuxurluka hitz egiten dio. 

Aizu, ez bazaizu inporta, ez dut sekula ulertzen esaten ari zarenari buruz... Ezin zenuke beste hizkuntz batean esan? - Gizonak ezetz esaten du buruarekin eta bultzatu egiten du aztia. Haien itxura inponentea ikara sorrarazten du Thomasengan eta Agatheren ondora itzultzen da. Hobeto pentsatzen ditu gauzak Thomas eta harrokeriarekin hitz egitera ausartzen da. 

Zer demontre da Mariñe? - Oihukatuz.