Partida Rol por web

Asadek eskutik heldu zidanean ez nuen ezer ulertzen, aurpegiak jartzen zidan, zerbait esaten saiatuz, baina ez nuen ulertzen, korrika hasi zuen, oso azkar, ezin nion erritmoa eraman... baina ailegatzean gutxi gorabehera ulertzen nuen.

Zaldunak zerbait galdetzen ari ziguten, ez dakit zer... baina dirudienez presa zuten erantzuna jakiteko.

- Nik uste dut, zerbait ulertzen ari dudala, baina ez nago oso seguru...

Dena ulertzen nuen, ustez.. baina nork demontre da Mariñe? hori ez nuen ulertzen, ez zitzaidan bat etortzen istorioarekin.

Agian Aiak zerbait bazekien, dirudienez bere gauzetan zegoen, ailegatu ginenetik ez zuen ezta hitz bat esan...

- Baina.. zuek badakizue nork demontre den Mariñe? nik ez dut ideiarik, eta zaldunak Mariñe artzainari buruz galdetzen ari dira, non dagoen Mariñe galdetzen ari dira... zuetako norbaitek daki nork den Mariñe? ustez, zaldunak haserretutak daude, oso haserretutak, eta dirudienez erantzun bat nahi dute.

Aritzak eta zaldunak erantzun bat itzoiten geratu ziren.

Herri txikiko biztanleak irten dira beren etxeetatik -ez dira asko; zazpi bat etxe baino ez- eta beldurrez edo, batzuk besteen atzean ezkutatzen dira.

Urduritasuna nabari da eta argi-zuziek  itzalak dantzatzea eragiten dute. Ustekabean harrapatu zaituzte zaldunen "bisitak" eta ez dakizue parte hartu ala ez.

oihukatzen du berriz:

-Ongi entzun duzue artzai madarikatuak -Areagotzen du zakartasuna-. Non dago Marine?...  Non dago neska?

ikusirik jendea izututa dagoela eta harri bezala; beldurrez izoztuak, zalditik jeitsi eta gertuen dagoen artzainari txapela kendu eta ileetatik tiratuz belaunikatu arazten du. Gerritik ezpata atera eta ezpataren-ahoa artzain koitaduaren lepoari atxiki dio. eta ongi atxiki gainera, izan ere odol ixuri bat agertu da lepoan irrist eginez.

-Eta orain erantzungo duzue bestela...

Aiak ez du ezer ulertzen, nor den neska hori, ez dakite ezer berataz baina mutil hori insistitzn hari du.

Burutik dagoela uste du Aiak eta Aritza beldurrez ikustean beraren ondoan jartzen da eta eskua ematen dio, azkenean Aiarentzat Aritza lagun onena da eta berataz maiteminduta ago dirudienez.

Asad zuk dakizu nor den neska hori? 

Aiaren ustez Asadek badaki nor den neska hori, zerbait  arraro ikusi dio lehenengo momentutik, zerbait izkutuan dauka eta beldurra ematen dio. 

Aiak elizatik ateratzen da airea hartzeko eta pixkabat bakarrik pentsatseko, ez du ezer ulertzen eta gaizki santitzan da hortik atera nahi du lehhen baino lehen, baina ez du Aritza bakarrik utziko.

zalantza keinua du bigarren zaldunak baina serio dago:

"Lepoa egingo dio behingoz? atzo hil zuenaren erraiak zapelaitzen bazka dira dagoeneko gorbeia mendigunearen magalean"

zerbitzari lanetan daramaten ezkutariak nagusiaren zaldiari heltzen dio bridetatik. tentsioa aregaotzen da eta nekearen eraginez eta frustrazioaren ezintasunagatik haserreak nabarmen egiten du gora eta ezpataren ahoa hondoratzen hasten artzain koitaduaren lepoan.

-AAAAAAAAAHHHHHHHH -oihukatzen du.

jendea negar zotinka hasi da.
 

Jende guztia beldurtuta zegoen, batzuk negarrez... eta zalduna lepotik heltzen jarraitzen zuen.

Nik ez nekien zer egin, beldurra neukan joateko zaldunaren lekura, zeren hastzen baldin ba zidan niri? Zer egingo nuke? ez nekien, eta ez geneukan denbora asko pentsatzeko, baserritarra odola zeukan... hiltzen bazuen? Herritarrek beldurtutak zeudenez ez zuten ezer egiten, bakarrik negar eta negar...

Nire lagunkideak ere ez zuten ezer egiten eta ezer esaten, ez dakit zer pentsatzen zuten baina galdetuko nien...

- Zer egiten dugu? Zerbait pentsatu duzue? Ni beldurtuta nago, ez dakit zuek...

- Asad, zerbait bururatzen zaizu?

Asad harrituta geratu zen zaldunek egindakoarekin. Ez zekien zer egin, isilpean geratzea ala zaldunei zerbai esatea. Baina zerbait egin behar zuten herritarrek oso beldurtutak zeuden eta gainera haien errua zen. 

Baina ze demontre? Zeergatik egiten dute hori? Baserritar hura ez du ezer egin, inork daki nor den neska hori eta are gutxiago non dagoen.

Zerbait eging behar dugu lunak. Horrela ezin gara geratu, zerbait eskatzen ari dira eta heman beharko diogu. -Esaten du Asadek besteei firme jartzen- Zerbait asmatu beharko dugu zaldunak joateko eta baserritarrari aske uzteko.

Zer egingo dugu? Esango diegu badakigula nor den neska hori eta basora eramatea eta ortik gatzea? Ez dakit...

Zer proposatzen duzue neska-mutilak?

Ez dute ikusten egoera larri baino larriago dela? Eta utzi al diote etengabe zer egingo dugun galdetzeari? Gizon errugabe gaixo bati zauritu egiten ari diote lepoa eta ezin dute baizik eta negar egin... 

Elkarrizketa horretatik kanpo da Thomas, Asaden eta Aritzaren ahotsak zeharka entzuten ditu, baina gehien entzuten duena eta bizkarroi baten moduan buruan itsasita zaiona gizon horren garrasia izan da. Nola gera daiteke jendea hara begira merkatuko ea zer tomate den hoberena begiratzen duten bezala? Momentu batez grazia sorrarazi dio, baina inork ezer egin ez duenean, bai edo bai azkar jokatu behar zuela ikusi du. 

Aizue! - Zaldunei zuzentzen zaie, pauso bat aurrera emanez, nahiz eta beste pertsona guztion begiak bere buruan itsasita egonda. Ezpata daraman zalduna gorroto handiarekin begiratzen dio, eta urduritasun eta beldur mailak hamar bider igotzen zaizkio, baina eginda dago jada interbentzioa, eta ez da atzera botako. 

Korrika batean berarengana hurreratu eta ezpata lurrera erortzea lortzeko asmotan, ikusten du zauritutako gizona korrika bizian alde egiten duela. 

Baina, zer demontre gertatzen ari da? Agathe izoztuta gelditu da, hatz bakar bat mugitu ezean. Thomasen ausartakeri hori ez zuen ezagutzen baina gustatu egin zaio. Ez zuen espero. Thomasengatik herritar txiro hark alde egin du, ezin dut sinetsi!

Zaldunek bertan, elizan, jarraitzen dute, Mariñe non dagoen etengabe galdetuz. Agathe kokoteraino dago, ezin dute ulertu ez dakigula nor den Mariñe hura? Amatxo maitia...

Ez dakit zergatik Txominen hitz batzuk burura etortzen zaizkidan; txirula, artzaina... Ez dakit. Igual, pentsatzen dudana baino erlazio estuagoa izango dute Mariñerekin. Pasaden eguneko artainaren hitzak ez ditut zehatz-mehatz gogoratzen, baina tira... ausarta izan behar naiz. Zaldunengana hurbilduko naiz, beldur ikaragarria eman arren, eta haiekin hitz egiten sailatuko naiz.

Agathe bere taldekoetatik bazterretuena da, baina ziurtasunarekin gizon horietara aurreratzen da eta Thomasen ondoan geratzen da.

Jaunak, - tonu lasaiean - gu ez gara hemengoak eta ez dakigu non dagoen Mariñe. Izan ere, nor den esango baldin bazeniguten lagungarria izango zen. Sinetsi nire hitzan, benetan ez dakigula nor den.

Bat-batean Agathek norbaitek eskutik hartzen duela nabaritzen du. Nor izango da? Alde batean, zaldun gehienak ditu eta bestean, Thomas. Thomas da!!! Baina zer egiten du mutiko honek?

-Nondik atera haiz gixajo hori! kendu txanoa.

Artzaia urruntzen den bitartean, eskua lepoan daramalarik, keinu bat egiten die bere soldaduei:

-Ekarri oraintxe ausart madarikatu hori. kenduko diot nik hitz egiteko gogoa, Putakume halakoa!

Tomas banatzen dute Agatherengandik eta ikusten da nola elkarrekin atxikita zituzten eskuak banatzen diren; elkarri lotuta tiratuz ikusi eta gero.

Arrastaka eramaten dute Thomas eta hanka artean belaunkada bat emanez lurrera erortzen da. soldadu batek ez diot mugitzen uzten, badaezpada ere. ez du hil nahi baina ezpa-buruaren ukabilkada ematen dio masailean: [3 bizitza puntu gutxiago zure pertsonaiarentzat]

Zaldunak, Thomasek apurtutako hortzak botatzen dituen bitartean mehatxuzko megirada botatzen du ingurura.

-Hemen ez dakigu edozein Mariñe! -esaten du asaldatua apaizak, jendartetik atereaz-. Utzi pakean jendea! -esaten dio irmotasunez Gorkaren txakurrari begiradari eutsiz eta serio.

soldaduak ostikada bat ematen dio Thomasi eta erantzuten dio apaizari.

-Hala esango diot ene jaunari. Baina agian zerorrek errepikatu beharko diozu!

Hori esan bezain laster buelta eman eta esproiez jotzen dituzte zaldiak.

Herritarrak ixil-ixilik erretiraten dira beren etxeetara.

Dena sinestezina zen, Thomasek aurpegia txikituta zeukan, hortzak apurtutak...

Eta hori egiten zioten bitartean guk begiratzen, nik oso beldurtuta negoen, horregatik ez nuen ezer egin, bakarrik Asad borrokatzen ari zen, eta beldurra izan arren ni laguntzera joatea pentsatu nuen.

Lurretik makil bat hartu nuen eta zaldun bati jo nion espata bat lortzeko, espata nuenean, Asaderi laguntzera joan nintzen.

- Hemen nago! esan nion Asaderi.

- Zuek! Mugitu eta egin zerbait, Aia, zuk, Thomas hartu, leku seguru batera eraman eta zauriak sendatu iezaiozu, bestela zauriak gaizkoatu egingo dira.

Dirudienez, Aiak askoz beldurtuta zegoen ni baino, geldi geratu zen, ez zekien zer egin.. eta garrasi egin nion.

- Aia! Entzun ahal didazu? begiratzen geratu zidan.

- Eta zuek? Zerbait egingo duzue? Edo hor geratuko zarete filma ikusten? esan nien haserretuta...

Asadek ezin du sinetsi Thomaseri gertatutakoa, beldurtuta geratu da zaldunen agresibitatearekin.

Eta orain? zer egingo dugu? Thomas oso gaizki dago eta medikuarengana joan beharko luke. Gainera herri honetara etorri badira neska horren bila... norbait zerbait jakingo du ezta?

Asadek bere iguruan begiratzen du eta ikusten dio Santiri herriko apaiza itxura txarrarekin, urduri dago, zerbait ezkutatzen duen bezala.

Agathe, etorri. -Esaten du Asadek tonu baxu batean- Begiratu apaizari, oso arraroa dago ezta? Nik esango nuke... neska horren kontua badakiela. Zerbait galdetzen diogu? -Agather erantzuna itxoiten du urduri-

Lagunak! Zerbait egingo beharko dugu Thomasekin ezta? Ia ez dugezagutzen baina.. azkenean gauza asko bizi ditugu denok elkarrekin, gainera ostiko handia eman diote ahoan odol asko galtzen ari dela seguru nago.

Denos arretaz entzuten diote Asaderi, baina inork ez du ezer esaten. Urduri daunde eta ez dakite zer esan.

Agathe izututa dago, ez du ezer ulertzen. Lehenengo aldia da herritik bakarrik ateratzen dena eta oso beldurtuta dago. Beti senideekin bidaiatu egin du, haien babesarekin. Egun pare batetik ezagututako koadrila hura asko maite zuen jada. Asad, Thomas, Aia eta Aritza. Talde hon bat sortzen zuten, beti elkarrekin laguntzeko prest. Egun hartan, Thomas laguntza behar zuen.

Thomas gaixoa... erueduna izango balitz ere ulertuko nuke. Ezin dut ulertu egin diotena. Zergatik? Bueno, argi dagoena da ikertu behar dugula, ziur naiz herritarren artean norbaitek Mariñe ezagutuko duela. Baina nork? Badakit... apaiza!

Santi jauna, badakizu nor den Mariñe artzaina? - errespetu osoz - Beldur gara zaldunengandik. Gu baino askoz indartsuagoak dira eta akabatu egin ahal digute esku bakar batekin. Esaten baldin badiogu non dagoen neska hura igual pakean utziko gaituzte.

Mariñe artzaina aipatzen dudan bakoitzean txirul bat etortzen zait burura. Txomin esandako txirula, seguro. Hau buruhaustea! Gurasoak faltan botatzen ditut, asko,

Hirurogeita hamar bat urteko apaiz zaharrak eskuak igurtzen ditu eta izerdi antzeko batek bustitzen dio kopeta.

-MMn E? ez.... ez dakit ezer Mariñe delakoari buruz -estaen du apaizak presa izango balu bezala.

[apaizarekin hizketan zaudetenok bota Elokuentzia+10, azken batean oso urduri dago gertatutakoagatik, izugarrikerietara ohituta dagoen arren]

Zuen hitzek ordea ez dute limurtzen urduri dagoen apaiza. Eskuak igurtzitzen ditu eta bere elizako gelatxora zuzentzen da. pauso bi ematen ditu eta  urrutiratzen dela ikusten duzuenean batbatean geratzen da. itzultzen da et esaten dizue:

-Hobe duzue bihar goizean herritik alde egitea. Hemen arriskuan zaudete -esaten du Asadi begirada zorrotz begiratuz.

Apaiza Asadi zuzedu arren Agathek hitza hartzen du. Benetan ezin dudala ulertu gertatzen ari den guztia.

Santi jauna, zergatik esaten duzu arriskuan gaudela? Azalpen bat zor diguzu. Gainera, nora joango gara? Kanpotarrak gara eta ez ditugu lurralde hauek ezagutzen, zaldun madarikatu horiek jarraitu ahal gaituzte erraztasun osoz. Behintzat, esan nora joan ahal genezakeen.

Ai ama... arriskuan gaude, bueno hori bagenekien. Kontua da, hemendik alde egin behar dugula eta ez dakigula nora. Eta, gutxi izango balitz, Thomas oso gaizki dago. Ezin du bere kabuz ibili eta sendatzea kosta egingo zaio. Gaixoa. Ez dakit zer egin, taldeko guztiek bezala. Uste dut, izoztuta geratu direla iskanbilatsu gau honen ondorioz.

Azalpenak behar ditugu.  Zergatik ekarri digu Txomin Irugitira? Nortzuk dira zaldun horiek? Non dago Mariñe? Zergatik gaude arriskuan? Ez dut inoiz misterioa gustukoa izan. Hobe egongo nitzateke etxean, gurasoekin. Dena nebaren erruz. Ez diot inoiz barkatu egindakoa, ez niri, ez familia osoari. Gure artisau hobeen ospea pikutara joan da. Zer nolako traidorea. Egin zuenaz garesti ordaintzea espero dut, benetan.

Ni oso beldurtuta nengoen, arriskuan gaudela? Zergatik? Ez dut ezer ulertzen, ulertu dudan bakarra da, herri honetatik ihes egien behar dugula, baina... nora?

- Agathek arrazoia dauka! Erantzun bat merezi dugu, nora joan behar gara? Ez dugu ezer ezagutzen, galduko gara, eta Thomasek medikura joan behar du.

Aurpegi txarra zuen Thomasek, eta guztiok osobeldurtutakgaude, apaizak esan zuen Mariñe ez zuela ezagutzen, hori gezurra da, nire ustez...

Hemen gauea pasatu behar dugu, eta bihar goizean joan behar gara, arriskuan gaude1 Ez dakigu zergatik, baina arriskuan gaude...

- Santi! Herri honetan medikuren bat badago? Thomasek bat behar duela uste dut... oso aurpegi txarra dauka eta...

Santiren erantzuna itzoiten geratu zen Aritzak...

Santi badaki nor den neska hori, Santi badaki zergatik etorri diren zaldunak... Santi badaki gu estalgabetuko diogula horregatik esan digu hemendik joatea. Oraintxe bertan mutiko hori burua hartuko nioke eta paretaren kontra itsatita utziko nioke, ez dut ulertzen zergatik ez digu ezer esaten.

Bueno.. Asad.. lasaitu eta jendetasunez hitz egin.

Santi itxoin momentu bat! Esango ahal diguzu zer gertatzen ari da? Gu ez dugu erabaki hemen egotea, ez dakigu nor den Mariñe eta are gutxiago zaldunak. Baina zerbait esaten dit zu badakizula hori dena. -Esaten du Asad tonua pixkanaka pixkanaka igotzen-

Joango gara bai, baina lehenengo esan dakizun guztia. Gure laguna oso gaizki dago zaldun horien erruagatik eta zerbait egin beharko dugu?

Asaden lagunak horaindik oso beldurtutak gaude, baina denak konturaru dira Santiri esandakoari.