-¿Humano? ¿De verdad crees que no eres cómo ellos? Mírate. Hablas como ellos. Caminas como ellos. Vistes como ellos. Te comportas como ellos. Por mucho que en tu frente tengas ese ojo o que creas que no eres como ellos, te engañas. Has olvidado lo que corre por tus venas...
Estaba más que claro que no se fiaba. - Si se fiase, ¿Por qué mantendría una guardia armada en las sombras, esperando a actuar? Pero se quedó pensando. En un momento dado, se la podemos dar a Marcus, que venga un momento, y que, como si se fia de él, que lo haga, y luego nos cuente. No había sido una "excursión" totalmente fatídica e inservible. Habíamos aprendido cosas, y además, se veía que, como se dirigía a Citaka, que lo estaba regañando. - Aunque a mi, por partida doble, por ser humana y por ser inquisidora. Sonrió. Estaba claro que tenía toda la razón del mundo para desconfiar... y era normal que sin conocernos, sin cierto tiempo tratando con nosotros, habiendo sufrido tanto, pues... hiciese esto. - Pues la
Elfa XXX si se fió de nosotros, y además usó sus artes para curar las heridas que los esbirros de esas monedas, pactos lo que fuesen esos colgantes con los demonios hicieron. Puso una pose, para indicar que estaba lista para regresar. Había parecido una protesta, pero realmente quería indicar lo fiable que podía ser el tratar con ella. Y también que estaba lista para marchar, pero que no había desistido en seguir investigando.
Es que no recuerdo el nombre de la elfa que nos ayudó a sanar gente y eso, pero lo pongo así en XXX. He estado buscando por las escenas, pero no se porque pero no lo he encontrado.
— Älä sotkeudu muotitajuuni — respondió Citaka casi de inmediato, con un tono orgulloso —. Vanhempani ovat ihmisiä. Veljeni ovat ihmisiä. En ole heidän kaltaisensa, olen yksi heistä. Mutta kaikki eivät ajattele samoin. Kaksi vuotta sitten minulla oli aivan yhtä suuri todennäköisyys joutua inkvisition teloittamaksi kuin sinulla, luultavasti vielä todennäköisemmin, koska elin heidän keskuudessaan. Miksi sitten oletan, ettet sinäkään pitäisi minua ihmisenä?
"Tällä sivustolla sinä ja minä olemme luultavasti ainoat, jotka pitävät minua ihmisenä, joten sanoistasi huokuvasta katkeruudesta huolimatta arvostan tunteitasi.
El doctor respiró profundamente antes de que lo expulsaran de allí. No le habían proporcionado siquiera la traducción literal para tener algo que no fuera simplemente su palabra de lo que ponía en esta. Como mínimo ahora sabía que la moneda se podría abrir, y aunque no quisiera facilitarle la forma de hacerlo, tenía una idea de como podía forzarlo, y en la biblioteca de Le Ilustre podría haber algo que le ayudara a traducir.
— No te metas con mi sentido de la moda — respondió inmediatamente con tono orgulloso —. Mis padres son humanos. Mis hermanos son humanos. No soy como ellos, soy uno de ellos. Pero no todo el mundo piensa lo mismo. Hace dos años yo era tan susceptible de ser ejecutado por la inquisición como tú, probablemente incluso más porque estaba viviendo entre ellos. ¿Por qué iba a asumir entonces que tú tampoco me verías como un humano?
En este sitio, tú y yo somos probablemente los únicos que piensan en mi como un humano, por lo que pese al rencor que destilan tus palabras, agradezco el sentimiento.