Partida Rol por web

Biharamunean, goizean goiz herritarrak irteten dira lanera eta bereahala zabaltzen da herrian Latorrigilea herrira iritsi dela.

eguzkitsu argitu du eguna nahiz eta larreetako belarra bustita egon oraindik gaueko lanbroaren ondorioz.

Arras/oso bitxia da gizona, gizon indartxua inondik ere. Bistan denez, esan bezala, potolo xamarra eta txikia izatetik gertuago dago ertainetik baino. je. Bizar luze eta trinkoa bai eta ile kizkur eta anabasatua ere. Ez ohikoa den gorri kolorekoa du ilea, bitxia. Bizkar sendoaren atzean orotariko tresnaz beteriko zakua darama.

Herriko andereak eta mutikoak "generoa" ikuskatzera hurbiltzen zatzaizkio. izan ere fama du txisteak kontatzen eta beti dabil irribarretxu inguruko gabezi eta abailduak beragan eraginik ez balu bezala.

Thomas hobeto esnatu da goiz hartan, nahiz eta oraindik ahoan min izugarria eduki. Ez daki zer eman dioten, edo zer irentsi behar izan duen, baina hantura hobeto dago eta nabarmen jaitsi da gauean. Lehenengoa izan da aztia begiak irekitzen, agian ez duelako benetan lorik egin gau osoan, edo eguzkiaren izpia hain justu bere begien erdian islatu delako. 

Besoak eta hankak atzo baino pisutsuago nabaritzen ditu, baina hobekuntza hauteman du ahoan eta baita hankartean ere. Poliki-poliki bere eskua aho aldera eramaten du eta zauriak ukitzen ditu, kontu handiarekin. Odola gatzatu dela zihurtatzen du berehala. 

Bere alboetara begiratzen du eta Asadekin topatzen da, gertuen daukan gizonarekin, alegia. Lotan dago, baina asko mugitzen ari da. Thomasek galdera asko ditu, eta ez du denbora galdu nahi; benetan gehiegi galdu du jada. 

Zer eman didazue zaurietarako? Esaten du nekez, kostata, hitzak esan ezinean. Eta beste gauza bat, kontatuko didazue zer demontre gertatu zen Santirekin eta konortea galdu nuen ondoren? Ez daki norbaitek entzuten ari dituen haren galderak edo ez, baina hizketan jarraitu nahi duenean, izugarrizko nekea sentitzen du eta berriro etzan egiten da, erantzunen esperoan.     

Asad eguzkiko beroa nabaritzen du bere lurrazalean, oso gustora dago lotan, esnatzen hasten da baina orandij guztiak lotan daude eta berrio amesten jarraitzen du. Ordu batzuk pasa ondoren begiak irekitzen ditu, izerditan dago, agian amets gaizko batengatik, auskalo, ez da ezertaz gogoratzen.

Albotara begirarzen du norbaitek esnatuta dagoen jakiteko, Thomas begiak erdi irekitak ditu eta hitzegiten dago, baina ez zaio ezer ulertzen.

Thomas? Esnatuta ahal zaude? -Esaten du Asadek xuxurlatzen- Ongi zaude? Zerbait nahi duzu?

Gaixoa... aurpegia desitxuratu diote. Eskerrak apaiz makatz hori sendatzeko belar batzuk eman gaituela, bestela ez dut uste horrela asko iraunduko zuenik.

Asad ixilik gelditzen da Thomasen erantzuna itxoiten, agian bere ahoarengatik gehiago kostatzen zaio hitz egiteari horregatik itxoiten gelditzen da minitu batzuk.

Aritzak, ume txiki bat bezala egin du lo, oso nekatuta zegoen aurreko gauean, eta ez du esnatu nahi, oso gustora dago etzanda.

Erdi esnatuta dago Aritzak, eta ahots batzuk entzuten ari da, baina ez dakienez zertaz ari dira, buelta ematen du eta lo egiten jarraitzen du.

Ordu batzuk pasata, edo hori pentsatzen du berak, berriro buelta ematen du, eta begiak irekitzen ditu, eguzkia disdiratzen ikusten du, Thomas eta Asad esnatutak ere ikusten ditu,eta galdera batzuk egiten dio dizkie.

- Egun on! Ongi egin duzue lo? Nik oso ondo egin dut lo, asko deskantsatu det, eta zuek? Asko deskantsatu duzue? isiltasun deseroso hori trenkatugatik.

Agathe eta Aia lotan jarraitzen zuten, berehala esnatuko zirela pentsatzen zuen Aritzak, goizeko hamarrak ziren jadanik...

Aritzak, Thomas eta Asaden erantzuna itzoiten geratzen zen...

Baina, zuek ez daukazue errespeturik ala? Lotan gaude. Bueno, lotan geunden. Gustatuko litzaizueke goizeko lauetan hizketan hastea? Ez, ezta? Orduan isil zaitezte, edo kanpora joan, molestatzen ez duzuen toki batera!  - Tonu desatseginean esaten du Agathek Asadi, Thomasi eta Aritzari begira.

Benetan jaikiera txarrak dituela neska honek. Ez du inoiz gelarik konpartitu inorekin, beti bakarrik lo egin du. Ez dago ohituta. Eta segituan konturatzen da pasa egin dela.

Agian, gehiegi puztu egin naiz. Ez nuen haiek gaizki sentiaraztea baina benetan molestatu zaidala haiek niri ernatzea.

Barkaidazue, ez nuen hori esan nahi. Haserre esnatzen naiz beti, eta norbaiten erruz esnatzen banaiz are gehiago. - Tonua aldatu du, oraingoan, ahots lasaiago batekin hitz egin du.

Agathek Thomasen begiradan iltzatu du bere begi handiak. Inor gehio egongo ez gabiltz bezala. Maitasuna sentitzen du. Thomas eraso zutenetik, babesketo beharra sentitu du. Arraroa. Agathe inoiz maitemindu da, eta ez daki nola datza kontu hori.

Thomas gaixoa, benetan sufritzen dagoela. Zer nolako animaliak zaldun horiek! Halere, hobeto dago, edo behintzat, berak hori esaten du. Apaizak emandako velar horiek ongi funtzionatu diote.

Nola esnatu den, amatxo maitia... ezin da ezta hitz egin emen... nire ustez asko pasatu da, ez da hainbesterako, baina gutxienez barjamena eskatu du, bestela guztiok berarekin haserretuko bagina... bakarrik geratuko zen... jjjjjjjjjj

Agatheri barkamena eskatzea erabaki nuen, berak pasatu zen, baina agian guk ere isilean egon izan behar ginen...

- Barkatu Agathe, isilean egon behar ginen, baina zuk ere pixka bat pasatu egin zara bai, baina lasai, ez da ezer gertatzen deonoei berdina gertatu ahal zaigu, lasai...

Aiak, ez zuen ezer esaten, esnatu zenean begiratzen geratu zen, baina ez zuen ezer esaten, duela asko... ez dakit zer gertatzen zaion, oso arraroa dago eta... gero berarekin hitz egitera joango naiz, eta zer gertatzen zaion galdetuko diot.

- Aia! Eta zuri? Zerbait gertatzen zaizu? Denbora asko daramazu hitz egin gabe, oso isilik zaude... zerbait kontatu nahi diguzu? Konfiantzan gaude, ez? Edo, gutxienez nirekin konfidantzan zaude, ez dakit besteekin... Haiek esango dizute... jjjj

Denok oso arraro begiratzen geratu zitzaidan, agian pixka bat pasatu nintzen, baina ez nuen benetan esaten... ez dut uste benetan ari nintzela pentsatzea...

Aiaren erantzuna itzoiten geratu nintzen...

Aiari ere esnatu diote baina ez da orrela jarri, ze nolako formak ditu neska hau!

-Barkatu aritza baina ez dut gogorik hitz egiteko, ez naiz ondo sentitzen eta ez dut ondo ulertzen gauzak, arraro sentitzen naiz hemen eta zuek ez duzue laguntzen asko!

Aiak pasatu dela uste du, baina egia da, Aiak gaizki egonda eta bakarrik thomaseri laguntzen diote... Aritzak esandako hitzak Aiari sentikor jarri diote barrutik, Aiak oso urduri dago neska gaztea da horaindik bizitza oso bat geratzen zaio bizitzeko eta horain gertatu dena ez du ulertzen egia esanda.

-Aritza nire ondora etorri al zara momentu bat mezedez?

Aiak Aritzarekin hitz egin nahi du, horrela hobeto egongo dela uste du, eta irribarre  txiki bat aterako dioelako.

Ez nuen ulertzen zer gertatzen zitzaion Aiari, uste dut pixka bat jeloskor dagoela Thomaseri laguntzen egon garelako bere zauriekin eta berari ez diogu kasu asko egin... baina, soilik, dakiguna da zerbait gertatzen zaiola, ezdakigu zerezta zergaitik, eta ni saiatuko naiz berarekin konfidantza hartzen berak bere arazoak kontatzeko eta nik berari laguntzen saiatuko naiz.

Erantzun zuen momentuan, denok berari begira geratu ginen, eta hori esan zuenean ez genuen ulertzen. Ni berarengan joatea nahi zuen, zertarako? Zer esango dit? Ez dakit, baina berarengan joango naiz, ez diot ezetz esango...

Aritzak Aiarengana joan zen, eta bere ondoan eseri zen.

- Zer gertatzen da Aia? Zer esan nahi didazu? Eta zergatik niri? oso urdurik nengoen, galdera asko bota nion batera, eta ez dakit zergatik, bakarrik atera zitzaidan, urduritasunagatik izango zen, ez dakit...

- Barkatu! Ez nuen galdera horiek esan, barkaidazu. Konpontzen saiatu nuen, baina okerrera eraman nuela pentsatzen dut.

- Zer gertatzen zaizu Aia? Ongi al zaude? Hori ere ez, ez nuen esan nahi, nola galdetzen diot ongi al dagoen duela minutu bat gaizki dagoela esan duenean... Zer demontre gertatzen ari zait?!!

Aritzak galdera pila bat galdetu dit zer gertatzen zaio? urduri egongo da...

Aiak aritzari begirada kendu eta biratu zen bezte alderantz.

Ezdakit aritzari kontatuko diodala ala ez, oso urduri nago eta ariza bezala tontakeri batzuk ahotik atera al ditut baina aritzak lagunduko dit seguraski.

-Ba... Ezdakit arraro sentitzen naiz, ez dut ondo ulertzen gertatzen hari dena, zergatik eraso behar dute thomaseri? Eta zergati bizi behar dugu hau? Ni beldur naiz... Nirekin egon al duzu?

Nirekin egon al duzu?! Baina non zeuden aia? ZE DEMONTRE TUNTUNA NAIZ EDO ZEEEEER!!

Begietatik malko batzuk rortzen zitzaizkion aiari...

-Bar bar barkatu, ez nuen hori esan nahi beste gauzetan pentsatzen hari nuen ...

Aiak aritzari besoarekin emanz ondoan zegoen harrira joan zen negarrez eta korrika.

Aiari begiratzen ari nion hitz egiten zuen bitartean, baina ez nion ulertu gauza bat, ze eraso? Ez dakit zergatik esan duen hori, edo tuntuna naiz eta ez diot ulertu, ez dakit...jjjj

Berak ere urdurik zegoen, eta nabaritzen zitzaion, asko...

Beldurtuta zegoen, normala da, uste dut... hau guztia da berria guztientzat, ez bakarrik berarentzat, eta nire uste denok beldurtutak gaude, ez esan arren... ere pentsatzen dut, lotsa ematen zaigula gure sentimenduak kontatzea besteei, Aia ausartu da, baina erantzuna emango nion momentuan negarrez hasi zen, eta korrika joan zen. Denok begira geratu ziren, nik beraiekin, ez genuelako ezer ulertzen, haiek nik baino gutxiago suposatzen dut...

- Aia! Itzoin! Ez joan! Geldi geratu zaitez mesedez!

Ez nekien zer egin, joan behar nintzen Aiaren atzean? Edo bakarrik utzi behar nion? Ez nekien... Baina Aiak nire laguntza eskatu zidan, orduan, suposatu nuen beraren atzean joan behar nintzela baina ez nekien zer esan behar nion... Ez zait inoiz gertatu horrelakorik...

Aiaren atzean korrika joan nintzen, eta banku batean eserita ikusi nion, bere ondoan eseri nintzen, eta berak buelta eman zuen, negar egiten ikustea ez zuelako nahi imaginatu nuen, edo hori espero nuen. Besoa hartu nion eta buelta eman nion.

- Ez izan lotsa mesedez, denok negar egiten dugu, eta gehiago beldurtutak gaudenean, normala da beldurtuta egotea, nik ere nago, eta ustez, guztiak gaude beldurtutak. Baina zuri, zuri zerbait gehiago gertatzen zaizu, zer ikutatzen ari didazu? Kontaidazu mesedez!

Hojalateroa ahotsa goratzen du elizaren paretik pasatzen den artean eta bertsotan ari dela entzuten duzue:

Zergatik ez dakit nik

herria ez dabil fin

atzerritarrak dira

usnatzera etorri

apaizak hartu ditu

hobe dute jakin

gertu datozela ere

txakurrak Gorkarekin

bejondeiela orain

ospa ezinean ezin

txiru liru li txiru lru

Baina zer demontre gertatzen da Aia eta Aritzarekin? Kontua da, korrikan atera direla, bata bestearen atzetik. Asadek, Thomasak eta hirurok segituan jarraitu egin diegu. Thomas hobeto dago, baina norbaiten atzetik ibiltzeko gaizki dabil. Beraz, nahi genuen martxan baino mantxoago gabil eta eliza paretik pasatzerakoan konturatzen gara hojalatero moduko batek bertso bat abesten dagoela.

Ai ama... Entzun, entzun! Asad, Thomas, bertso hura guri zuzenduta dago. - Agathe konturatzen da- Gorka txakurrekin datorrela dio.

Falta zitzaiguna... nor arraio da Gorka? Eta zergatik dator txakur batzuekin? Guregana dator? Buruak baietz esaten dit, baina fedea ez da galdu egin behar. Guregana baldin badator Aiari eta Aritzari abisatu beharko diegu. Hobe, ahalik eta lasterren.

Ez duzue uste Aia eta Aritza abisatu behar ditugula lehenbailehen? - kezkatuta esaten du Agathek- Aurkitu behar diegu! Ez da zaila izanen, Irugiti herria txiki-txikia da eta. Kontua da, nire ustez, hemen ez dugula oso ospe onik -Agathek esaten du, denek ondorioztatu duten arren- eta kontuz ibili behar gara.

"txiru liru li, txiru liru". Hojalatero hura esandako azken hitzek txirul madarikatuaren irudia ekartzen didate burura.

Argi dago Aia eta Aritzaren artean zerbait gertatzen dela, zertara datoz bestela ihesaldi hori? Dena den, arazo larriagoak dituztela uste du Thomasek. Hojalatero arraro horren hitzak ez ditu oso ondo ulertu aztiak, baina artisau gazteak esandakoari erreparatuz, beraiei buruz hitz egin du bere olerkietan. 

Guri zuzenduta zegoela? - Esaten du nekez, baina lehen baino gutxiago kostata. - Baina... Nola? - Eskua buruaren atzekaldera eramaten du, pentsakor dago. Gorka izena izugarri ezagun egiten zaio, baina ezin du gogoratu nondik. Dirudienez, zaldunen jipoia oroimenean kalteak eragin dizkio... - Tira, momentu batez Gorka ezaguna nuela pentsatu dut... Zer nolako ergelkeria! - Egunetan atera ez zaion irrifar bat botatzen du. - Hoberena Aia eta Aritza aurkitzea da, Agathek esan bezala. Bostok gertu mantentzea izango zen hoberena momentu honetan, ezta? Gainera, zortearekin bietako batek Gorka ezaguna izango du... 

Asadi begiratzen dio, eta gero Agatheri. Azken honetan pena begirada bat somatzen du, eta gaizki sentiarazten du Thomas. Ez dut inor nigatik pena sentitzea nahi. 

Gorka, Gorka, Gorka... Ez da izen hori Thomasen burutik joaten. Lehen zalantzak eduki ditu, baina momentu horretan garbi dauka izen hori ezaguna duela. Gorka...  

Arratsaldearen azkeneko partean entzuten dira zaldunen hotsak, trostan datoz... "Gorka izan behar du bere zakur putakume horiekin" pentsatzen du Asadek entzumena zorrozten duen artean.

Iluntzen hasi da jadanik eta Gorkaren ardura bakarra bertako baten etxea atseden hartzea da.

Aran horietako jauna da, gogokoen duen etxeko jabeak emango dio ostatu ez izan zalantzarik. Are gehiago, jabeak eta bere familiak lo egin beharko du ikuluko lasto bustietan Gorka horrek beren etxeko ohe nagusian lo egiten duen bitartean.

Zer demontre gertatzen ari da Aritza eta Aiaren artean? Ziur nago maiteminduta daudela basta bestearengan. Egia esanda Aia egun hauetan oso arraro egon da baina ez dio begirada kendu ezta segundu bat Aritzari.

Agathe,Thomas eta Asadek pixkanaka pixkanaka ibiltzen daude besteen bila, Thomas hobeto dago baina oraidik ezin ditu esfortzu handiak egin. Elizaren paretan daude eta mutiko bat pasatzen ikusten dute, bertso bat abesten ari da baina Asadek ez du ongi ulertzen zer esaten ari den. Bakarrik Gorka hitza entzun du eta egia esanda nonbaiten izen hori entzun duela sentitzen du.

Egia da Agathek esaten duena... gutaz hitz egiten dago. Nik ere usten dut beesten bila joan behar garela. -Esaten du harrituta-

Eguzkia jartzen ari da, gaua etortzen dago eta Asadek soinu ezagun bat entzuten du.

Zaldunak dira, zaldunak berriro etortzen dira.

Zaldunak!

Baina zergatik bueltatu dira berriro zerri horiek? Pentsatzen du Thomasek Asaden oihua entzun eta zaldien hotsak entzutean. Elizaren parean daude, Aia eta Aritza bilatu nahiean, baina orain kezka handiago bat erori zaie hiruroi. Zaldunak herrira ailegatu dira dagoeneko. Agian gure bila egongo dira, ai ama! Zirika ez bagenitu...

Gaua berehala hasiko da, ez dut uste zaldunak zaintza egiten geratuko direnik... - Esaten du Thomas, erreztasun txiki bat nabaritzen. Duela hainbat egun egin zioten zauria eta mina izugarria izan arren, hobetu egin du ahozkatzeko momentuan. Gutxienez pixka bat indartsuago izango banintz kolpea bueltatuko nieke gaurkoan... 

Aizue, bi aukera bururatzen zaizkit oraintxe bertan... Lehenengoa Aia eta Arita bilatzen jarraitzea da eta ohartaraztea zaldunei buruz. - Eten labur bat egiten du Thomasek listua irensteko. - Bestea Leku izkutatu bat bilatzea da, zaldunak ez ikusteko. Zer egingo dugu?

Erantzunaren esperoan gelditzen da aztia, elizaren horman eratzanda.    

 Ez da posible... Zaldunak itzuli dira. Benetan, ez dut ulertzen zer nahi duten. Jakingo dute txirul baten bila gabilela?

Agathek Thomasen galderari bueltak ematen dio baina apaizaren hitzak gogora etortzen zaizkio. ¨Hobe duzue lehenbailehen hemendik ateratzea, arriskuan zaudete. Nire ustez azkar joan beharko zinatekeen¨.

Aia eta Aritzaren bila joan genezakeen baina ez dut uste ideirik onena dela. Apaizak esan zigun bezala arriskuan gaude. -Asadi eta Thomasi zuzentzen die begirada Agathek esandako hitzak limurtzeko- Badakit haien bila joan behar ginatekeela baina ezinezkoa da. Leku seguru baten bila joan behar gara.

Agathe oso kezkatuta dago. Ia ez du gogoratzen zein zen bere bidai honen helburua. Egoerak gainditzen dio, izan ere oso gaztea da, taldearen gazteena. Gainera, beti gurasoen babesa izan du eta orain haiek ez daude. Mundu errealera itzuli behar du eta leku bat bilatu.

Aia eta Aritzaren bila joan ala ez eztabaidatzen ari zaretela ikusten duzue (kalerik gabeko herrxkan, izan ere baserri sakabanatuak dira eta pixka bat estutzen dira etxeak aurrelizaren inguruan), bi etxe haratago herritar bat burua jeitsirik baiezko keinua egiten ari zaiola On Gorkari. Ez du begirada altxatzen, ezta ausartzen ere.

Halako batean zelatatua izaten ari deneko setsazio du On Gorkak eta burua laurogeta hamar gradu biratzen du Thomas dagoen aldera. Thomas, dena ikusten ari zinen Aurrelizako paretatik eta sentitzen duzu gorkaren begirada iltzatuta zure begietan.

Esango zenuke ez dela lehenengo begirada batean, gaiztoegia, bai ordea lagunkoia. Ez dizu erronka botatzen eta uste duzunean zuregana joko duela identifikatu zaitezen eskatuta edo... baserritarraren etxera zuzentzen da.

Goizean goiz Gorkaren txakurrak etxez etxe, atez-ate abisua zabaltzen dute:

-Eguerdeian zuen Jaunak Eliz aurreko plazan ikusi nahi zaituzte. badakizue bestela zer gertatuko den...

(apaizari ez diote ezer esan izan ere Gorkak ez du beregan inongo aginterik, Orozkoko Artxipresteak eta Kalagorriko Apezpikuek)

....

Eguerdian biltzen zarete baserritarrekin batera On Gorkaren hitzak entzutera. Urduritasuna nagusitzen da jendartean.

-Jakingo duzuenez, izan ere bart gauean nire gizonak hemen egon ziren -eten txiki bat egiten du aurrez aurre dituen herritarren aurpegiak zelatatuz baina ez ikaratu nahian-,  Mariñe izeneko emakume bat bilatzen ari naiz, emakumea, gaztetan artzaina iza zen eta dagoeneko aguretua behar du inguruotako zokoren batean. -Beste Etentxo bat-. Badakigu sorginkeriatan eta infernuarekiko tratuetan murgiduta dabilela eta horregatik hain zuzen ere juztiziaren aurrera eraman behar dugu.

Herritarren begiradetan saiatzen da salatzailerik errekonozitzen, ikusten ditu ere ezohiko aurpegiak, besteak beste atzoko gixajo hura monjeen tunika jantzita eta neska gazte bat bere ondoan ere, harridurazko aurpegiarekin.

-Jakin badakin hemen bizi dela Mariñe. Zuetariko inork laguntzen badit edo haren berri ematen badit ordainsari bikaina jasoko du.