Partida Rol por web

Ihes egin duzue eltzearekin, Zopak ez du itxura txarrik egin esan, ez eta usainari dagokionez.

Jakin badakizue ez direla zuen atzetik arituko. Eta ez dirudi ere asko arduratu direnik, jendea entretenitua zegoen beren ontzia hustutzen.

Zer egiten duzue eltzearekin?

Itxoiten geunden ea apaizak etorriko ziren edo ez, edo erebai ea beraiek ziren, eznin nintzen gildirik egon eta egin nuena izan zen hau: Montikulo bat estaltzen zigun hor zeuden pertsona, nahiko altua zen, Motxila badaezpada hartu nuen eta eskalatzen hasi nintzen montikulua. Igotzen joaten nintzen eta Ahotsak ozenkiago entzuten zire, egia da beldurra nuela. Gailurrera ailegatu nintzen eta burua pixka bat atera nuen, Ez zen ongi ikusten, sasi batzuk zeuden eta, ez nintzen ausartzen gehiago igotzera burua. Baina Izugarrizko kuriositatea neukan eta burua asomatu nuen asko, hasieran ez zitzaidaten ikusi. 

Dadok bi aldiz botako ditut, lehenego aldia izango da jende normala edo Fraideak diren erta bigarrena ikusteko ea ikusten diguten edo ez.

Dadoak ikustern ditugu eta ez dira ez fraideak eta erez ez digute ikusten!!!!!! Notizia onak guretzako!!!

Fraideen pozima ilgarria lapurtu ondoren, zopa gurekin eraman genuen. Ez zuen pinta txarrik baina ez geuden seguro ona izango zegonik. Norbaitek bere bizia arriskuan jarri beharko luke.

- Norbaitek eskaitzen da zopa ea ona dagoen probatzera? -galdetu nien etxemotxa, riñones eta maitxeneri.

Harrituta gelditu nintzen martikomataren galderarekin. -Bina ze ostia!! Erotuta zaude edo zer??!!- bota nion martikomatari- orain arte denok elkarrekin ibili gara eta oztopo asko gainditu ditugu. Nire iritziz ez genuke zopa hau edan beharko pozoitua egon daitekeelako baina tira zuetako norbait ausartu nahi bada probatzera ez diot ezetz esango.

Argi dago Riñones ez duela zopa probatuko, eta etxemotxa eta maitxene ez zuten nire galderari erantzuten. Momentu horretan urduritasun sentsatzio bat sartu zitzaidan gorputz guztitik. 

-Ze ostia, abentura au bukatu beharko dugu, horretarako ahal dudan guztia egingo dut - esan nien amorrazio osoz.

Hori esan bezain laster pozima edatera abiatu nintzen. Lehenik dadoak botako ditut ea hiltzen naiz ala ez.

Dadoak ongi atera ziren, eta zopa tragoz edan eta indar bat modukoa sentitu nuen gorputz osotik.

Benetan zze buru gogorra duen martikomatak, ia ia hiltzen da. Gaixoa presioa bere buruaz gain egitera bultzatu dio.

- Marti, uste duzu dakizula baina ez duzu puta ideirik-. erran nion humore puntu batekin.

Eee arraioa, kasi hiltzen zara, pentsa esazu ongi izan duzun arriskua gure burua eta "zurea" salbatzeko. Benetan hori lagun honekoa da.

-Milesker, martikomata jauna!-. ilusioz erran nion martikori.

Ze ongi sentitu nintzen Etxemotxaren hitz horiek nire belarritik sartu bezain laster, a ze poza. Denak nire ausardia baloratzen eta zoriontzen hasi ziren. Taldeko norbaitek hartu beharko zuen arrisku hori eta tira, nik izan nintzen. Zorte pixkabat izan nuela onartzen dut, zorionez dadoak bota ondoren exito atera eta bizirik jarraitzeko aukera izan nuen. Orain badakigu fraile madarikatu ohien zopa ona zegoela, eta gaur gauean afaltzeko erabiliko dugula. Adrenalina ikaragarria sentitzen nuen gorputz osotik.

-Orain bai talde ikusgarri bat gara!!!! - ohiukatu nuen amorraziorekin

Zopa honek indar asko emango digu hirira ahilegatzeko falta zaigun bidea bukatzeko.

-Animo, gutxi falta dela eta, eta erritmo hau segiz gero lehenak izango gara!!! - ohiukatu nuen, talde animatzeko.