- Pueblo grande. Muchos guerreros. Esperan más guerreros para ir a matar romanos.
Veis como se aproxima un hermano legionario desde la playa (Appianus).
Appianus ve que ha habido un feroz combate con media docena de britanos muertos. Han tomado una prisionera pelirroja.
- ¿Guerreros? Quizá esa golfa quiera llevarnos a una emboscada.
ANTIOCUS
La primera estaba bien.
Como eres el único con una arma a distancia (arco) puedes tirarle una flecha.
Quintus continuó su camino siguiendo una senda natural que se internaba a través de las faldas de la colina, y pronto llegó a la cima. Desde ella, agachado y tratando de no llamar la atención, echó un vistazo al verde paisaje de bosques y planicies que tenía ante él. Primeramente intentó divisar a sus dos compañeros, pero a ratos se detenía para observar casi de reojo la mar agitada y embravecida en la lejanía.
Preguntas para el master: ¿Puedo alcanzar a ver a Antiocus y a Marcus o algún movimiento en el horizonte? ¿Qué hora es aproximadamente? Con saber la altura del sol es suficiente.
La sorpresa hizo sonreír a Antonius al escuchar hablar latín a la mujer. Y, por lo que intuía, Quintus se sentía atraído por ella.* ¿Y quién no? Él no. No merecía la pena enamorarse de mujeres tribales. No era buena idea, cuando uno tenía que quedarse luchando y matando a los de la sangre de su "amada". Lo que le interesó fue lo que ella dijo de los catuvellani.
-¿Son muchos vuestros rivales? ¿Qué sabes de ellos? Tácticas, estrategias, armas, números, terreno... ¿Alguien que pueda dar más información? ¿Qué me dices? E ignora al calvo, por favor. No te preocupes por él...
-Fuscus tiene razón. Somos seis y acabamos de salir de este combate. Ir a por una aldea es mala idea. No, tú vendrás con nosotros. Y si no intentas escapar ni sabotear los barcos o campamentos, te irá bien. Fuscus y Quintos no dejarán que te hagan daño, eso tenlo por seguro...
*: si lo permite Quintus. Así, por gestos corporales, empatía, experiencia y demás. Que entre los tíos nos entendemos xD
posteo aquí ahora, que esta partida requiere más actividad. Pero más no podré hasta que resuelva esos líos. Lo siento.
Puedes ver a tus compañeros agazapados tras una roca... Y a unos 100 pasos de ellos un jinete britano de aspecto noble. Te lanzas detrás de un arbol a tiempo de que no te vea.
Motivo: Destino
Tirada: 2d6
Resultado: 8(+3)=11
Tirada oculta
Motivo: Destino jinete
Tirada: 2d6
Resultado: 7(+3)=10
La chica no habla tanto latín para ser vuestro Polibio* y no entiende todo lo que pide Antonius. Pero responde como puede:
- Muchos hombres en pueblo. Hombres fuertes. Jefes con carros y espadas. Yo estar en casa de druida con cuerdas. Sus voces más fuertes que el trueno. Juntar fuerza con Togodumno y Caratacus**.
* historiador militar.
** Tirada de conocimientos para saber quienes son esos dos.
Por cierto estáis a media mañana. Creo que no lo he dicho aun. Es un día nublado y poco claro.
Quintus intenta arrastrarse unos metros pendiente abajo para intentar hacer una seña a los compañeros que se encuentran con Ammina. Lo hace poniéndose a cubierto e inmediatamente vuelve a su posición para controlar los movimientos del jinete.
Motivo: Tirada de conocimiento
Tirada: 2d6
Dificultad: 10+
Resultado: 7(+2)=9 (Fracaso)
Te lo envio sólo a ti porque no sé si puedo hacer lo narrado o no. En caso contrario me mantengo en la posición.
Oís un silbido y veis que Quintus se está aproximando sigilosamente a vuestra posición.
Tirada oculta
Motivo: Destino Orgetorix
Tirada: 2d6
Dificultad: 12+
Resultado: 7(+4)=11 (Fracaso)
Estás acercándote a los demás cuando ves que el anciano de túnica blanca (o era blanca antes que le abrieran las tripas, cuyo cuerpo yace retorcido, levanta la cabeza de repente. Se incorpora sobre un codo y empieza a reptar hasta la chica dejando un rastro de sangre al arrastrarse sobre su horrible herida. Lleva en las manos una hoz afilada de hoja negra...
Motivo: Destino (detalles jinete)
Tirada: 1d20
Resultado: 2(+6)=8
No percibes nada irregular en él. Salvo que parece estar buscando esto.
Appius se movía con cautela, la niebla era algo que no lo hacía estar aun más alerta de lo normal. Como quedaría su orgullo si a un veterano como él lograban sorprenderlo, los hombres confiaban en Appius y el debía actuar acorde a eso. De repente un bulto llamó su atención, por las heridas que tenía lo habría dado por muerto, pero de repente se movió dejando claro que estaba vivo. El corazón del legionario casi le da un vuelco. ¡Maldición casi me mata del susto ese maldito! Pensó resentido contra aquel anciano que ahora reptaba de forma amenazante hacia una chica.
¡No tan rápido viejo de mierda! Se dijo mientras avanzaba hacia el moribundo britano con gladius en mano listo para acabar con él.
Motivo: Combate
Tirada: 2d6
Dificultad: 12+
Resultado: 8(+10)=18 (Exito)
Marco sólo al director, si ya pueden ver la acción los demás por favor edita mi post.
Espero haber hecho bien la tirada.
Saludos.
Motivo: Flecha
Tirada: 1d20
Resultado: 11(+1)=12
Te explico como he hecho la tirada por si esta mal repertirla.
He puesto un modificador de +2 por combate y otro de +2 por arco y le he restado un -2 por distancia y un -1 por movimiento. Si la tirada esta correcta posteo, si esta mal dímelo y la repito como tiene que ser. Saludos.
La flecha de Antioco cruza los aires y alcanza al jinete, pero su montura se mueve en el último momento y sólo le roza le atraviesa la capa. Se gira sorprendido y ve a Antioco y a Marcus. Furioso, espolea su caballo y carga contra ellos...
Motivo: Destino celta (percepción)
Tirada: 2d6
Resultado: 9(+4)=13
Antiocus tienes la oportunidad de lanzar otra flecha (sin el modificador de distancia) antes que llegue a vosotros.
Fuscus tienes que correr un asalto antes de llegar donde están los demás.
Estáis distraidos hablando cuando de repente Appius desenfunda su espadaa. En este momento veis que el anciano moribundo ha reptado sobre su estomágo destripado, con las tripas asomando, para intentar apuñalar a la chica en un horroroso último esfuerzo. Appius golpea y le corta el brazo con la hoz por la mitad.
El anciano intenta entonces arrastrarse para arrebatar el arma de su mano cortada. Pero Appius le remata cortándole la garganta.
Os asustáis al ver que entre borbotones de sangre brota un humo negro. Y todos oís unas palabras que resuenan en vuestras cabezas.
- ¡Malditos seais hasta la décima generación! Habéis negado mi destino. Muero incompleto. Pero la muerte no es el fin para mi ni para vosotros. ¡Tendré mi venganza y mi sangre, en nombre de la Luna Oscura!
Roger, seriosament: ¿com es calcula la sort, el destí?
Només sé que gastant un punt fent una pregària pots millorar en un punt el destí en la tirada, però no sé més.
Ho he buscat una estona en les teves regles, però no ho he trobat.
Espero, i no és broma, que m'ho expliquis.
Salut.