Partida Rol por web

O druida fala ben-  Digo, collendo o camiño marcado por Zeltia- Canto antes comecemos antes hemos chegar.

-De acordo entón. Elixide un camiño, e adiante.-

O druida comeza a andar polo camiño do medio e medio. Segue habendo rastro de pisadas e tras faceredes unha pequena curva, vedes unha gran luz o fondo. Seguides andando ata chegar a unha especie de cova bastante ampla e moi ben iluminada por fachos. Esttades nunha especie de grada, e a uns 5 metros de altura sobre o chan.

No medio e medio da cova (e 5metros por debaixo vosa) hay un altar, e enriba del, unha espada. Todo está quedo, nun absoluto silencio.

Un vistazo xeral á cova faivos percatar de que hay como unha serie de gradas dispostas para ver perfectamente a zona central, vos estades na mais baixa de todas, e por enriba vosa tedes outras 3...cada unha co seu "burato na rocha" de acceso, como polo que acabades de entrar vos. A maiores, custo detrás do altar, hay outro burato.

Gael observa o lugar. Un lugar demasiado esposto para que a espada estea ahí. Ou ben é unha trampa ou hai trampas ocultas para chegar a espada, que por certo dubida moita que sexa a que buscan.

- Isto non me gusta compañeiros, sería demasiada sorte que esa espada sexa a que estamos a procurar. Se baixamos estaremos todos nunha posición moi mala, rodeados por inimigos dende arriba que poden entrar por todas esas portas e estarán máis altos ca nós, además de que pode haber moitas trampas para coller a espada. Andemos con sentidiño. ¿Druida esa parece a espada que estamos a buscar?

-Non pode ser tan doado.-di Balgadrox abraiado- Ou estes diaños non saben o que teñen entre mans, ou é que isto é unha trampa. E penso mais ben no segundo. Será mellor que un se achegue á espada e os outros lle cubran por si hay problemas. Eu mismo podería collela. ¿Qué dicides?.

O druida queda un rato cavilando.

-Non che me gusta nada isto, pero a espada parece ser a boa. Só hay duas opcións, que nosos amigos realmente distraeran a todo o persoal Side, ou que isto sexa unha trampa. Sexa o que sexa, ha y que facer algo xa. Que dicides?

Penedo mira cara os compañeiros e vendo que a solución esta clara vota un sorriso e di:

- Merda!!, haberá que ir. Vou eu se vos parece e vos cubrídeme, se hai trampas avisádesme e se veñen bechos pois xa miraremos o que facemos.

Dito isto comezou a andar con moito coidado e moi amodo cara a espada.

-Non che hai outra. Con trampa ou sen ela non podemos deixar a oportunidade de coller a espada, mais se seguramente se trata da que estamos a buscar.- 

Xan asentíu ó oir as palabras de Penedo. -Vai logo, eu fico atento ós pasaxes de entrada.- Dito e feito comenzou a espreitar os tuneles que desenbocaban na sala, co escudo en alto e a lanza lista para ser lanzada.

-Está ben. Vai tí, se queres-di Balgadrox con indiferencia- nos ficaremos agardando a ver que pasa, por se hai que actuar-.

Penedo baixa ata "a plaza" ve que non hay ningún inimigo, así que colle a espada. Tan pronto como esta abandoa o altar, este comeza a facerse mais baixo, ata desaparecer, deixando un tremendo oco na terra que...da lugar a unhas escaleiras de pedra.

Parece que nada ia pasar cando de repente se oe un muxido tremendo e o son dunhas pisadas que fan retumbar a sala.

Previsible... Digo, cun xesto serio mentres as miñas maos comezan a trazar un feitizo de convocación; un corvo ben gordecho.

- Tourishome!!!!!! Berra Gael nada mais ver o becho. En canto da a volta comeza a correr cara os compañeiros.

Ficaba quedo, coa mirada na escuridade dos pasadizos cando o altar deixou paso ás escaleiras. -Iso non pinta nada ben.- dixo, xusto antes de que o terrible muxido o interrompera - ¡Oh, merda!-

-Caía de caixón. Ainda me sorprende que nos deixen tempo para reaccionar-di Balgadrox que xa tiña asegurado o escudo e maila lanza-.

-Ninguén dixo que ía ser sinxelo.. -prepareime para o que puidese entrar a por nós, o muxido era terrible.

O chan retumbaba co son das pegadas, miro ós meus compañeiros, e os vexo tamén pendentes do que poida entrar a por nós.

-¡Sexa o que sexa, ven moi enfadado! ¡Que a sorte e os deuses estean do noso lado!

O tourishome aparece finalmente polo hoco. Según chega a superficie brama coma un tolo e embate cos cornos por diante contra Gael, que ten a espada na man.