Partida Rol por web

Secretum Laviana

PARS PRIMA - Por caminos de mal terminar.

Cargando editor
15/11/2016, 20:11
Blanca

¡Mierda, mierda, mierda!-grito tras ver como la criatura se lleva a la muchacha ante nuestros ojos. Ha sido culpa suya por exponerse así, y nuestra por confiar en ella. ¿Pero en qué estában pensando?

-Puedo seguirla, pero estoy con el viejo. Si hay una forma prefiero intentarlo agora. Non sabemos las intenciones de la criatura. ¿MAtarla?¿violarla? Nada bueno por seguro le tiene reservado et mañana puede ser muy tarde para Nela. Viejo, si sabes cómo guíanos pienso rajar a ese engendro del infierno por lo que ha hecho.

Cargando editor
15/11/2016, 21:33
Narrator

Notas de juego

De momento Blanca y Sixto quieren ir ahora mismo a buscar a Nela. Pelayo ha dicho que mejor esperar al alba. Falta la opinión de Lázaro, quién aún no se ha decantado entre una u otra opción. Luego ya se verá si el noble cede o se impone al resto en caso de querer ir la mayoría a buscar a Nela en medio de la anochecida. 

De Inaciu olvidaros, pues ni pincha ni corta en este asunto... Si queréis, y os parece una opción más ágil, podéis discutir la opción a elegir en el Off-topic. Cuando tengáis el veredicto final os actualizo en consecuencia.

Cargando editor
15/11/2016, 22:30
Nela "La Roxa"
Sólo para el director

¿Cómo podía haber sido tan tonta? Creía que los mios conocencies yeren lo suficientemente amplios p'amostra-yos al restu que yo yera un elementu importante dientro del grupu, pero en cambio... Ahí taba, cargá como un sacu de pataques nel costazu d'una bestia que nun había sio capaz reconocer. Había pensáu que podía arreglar les coses poles bones y lo único qu'había consiguíu yera poneme en peligru. Podía dame por muerta anque, con toa seguridá, nun sería antes de pasar por toa una serie de tormentos propios del infiernu del que saliera esi demoniu.

Taba apavorada, y esos pensamientos nun yeren precisamente de muncha ayuda nesos momentos. Empecé a papuxar(1) en silenciu, ensin atreveme a xirar la cabeza pa nengún llau y, d'esa forma, nun tener que ver la bestia que cargaba conmigo. Hasta la mio nariz llegaba'l so asquerosu golor y el pelame que la cubría dábame estomagaes(2). Colos güeyos zarraos con fuerza, encomendeme al Altísimu, pidiéndo-y perdón por non ser una bona creyente.

Taba claru que namás cuando víamonos a un pasu la muerte yera cuando más piadosos volvíamonos.

A pesar de sentime paralizá pol mieu, intenté nun dexame cayer nel desánimu. Quizás los mios compañeros saldríen na mio busca, anque tamién podíen nun facelo pos a lo último de nada conocíenme. Sin embargo tenía que caltener les esperances y, si quería salir d'esa con vida, tendría que procurar facer algo por mi mesma.

Con dificultá, ya intentando que la bestia nun se diera cuenta, rebusqué nel mio zurrón el cuchiellu que guardara antes. Sabía que, si consiguía penetrar la so carne, apenes-y facería estropio(3) pero quiciabes sirviera pa detenela pola sorpresa y, inclusive, d'esa forma tener una oportunidá d'escapar.

¡Ah! Illusa de mi.

- Tiradas (1)

Notas de juego

(1)  Papuxar → sollozar

(2) Estomagaes → Náuseas

(3) Estropio → Daño

Cargando editor
15/11/2016, 22:43
Lázaro "el Randa"

Ciertamente me sorprendió que fuera Sixto, para un servidor "el docto" quien animara al resto a seguir a la bestia y no el caballero Pelayo. Hombres de fé y valientes siempre habíalos, pero no estaba seguro si aquel siervo de Dios lo era (tal vez sólo pecaba de precavido y todos nos pensábamos en vana aventura si siguiéramosla). Ví que la joven Blanca tampoco quedábase atrás.

¡¡Vayamos!! -les espeté a todos-. ¡Mañana será demasiado tarde! ¡¡Vayamos!!

Notas de juego

Por mi parte vayamos, ¡adelante!

Cargando editor
15/11/2016, 22:47
Pelayo de Arango

Quedome sorprendido por el arrojo de todos mis compañeros de viaje, mas no queria yo arrastrar a todo e grupo en mitad de la noche tras la bestia. Mirando a cada uno de ellos me giro sobre mis pies rapidamente hacia mis pertenencias y rapidamente rebusco hasta en contrar mi baciente, me lo pongo y con mi escudo y mi espada me dirijo hacia la salida de la desvencijada iglesia

-Vayamos pues, vayamos. Que Dios nos guie en esta busqueda. Sigamos a la bestia. Cazadora, ves el rastro?

 

Notas de juego

Vamos alla

Cargando editor
15/11/2016, 22:53
Criatura

No pasó desaparcibida a la criatura tu gesto agresivo, pues súbitamente detuvo en seco la marcha y te lanzó contra el suelo con inhumana brutalidad. Un golpe seco, en tu cabeza; seguido por el cálido cosquilleo de la sangre bajando por tu frente. Quizá un viejo tocón o una roca musgosa fue lo que golpeaste. Lo último que recuerdas fueron esas garras que, implacables, te aferraron por las piernas para arrastrarte bosque adentro mientras tu cuerpo, dolorido, se iba arañando y golpeando con aquel indómito suelo. Entonces te dejaste ir, desvanecida, quizá fuera mejor perder la consciencia en aquel terrible momento cuyo final probablemente sería aún peor...

Notas de juego

Pierdes el conocimiento y 1PV por el golpe en la cabeza.

Cargando editor
15/11/2016, 22:53
...¿Aquello en realidad fue un sueño?

...Esta vez, el sueño fue aterradoramente real...

 

La cabeza te dolía tanto que parecía querer estallar. No distinguías nada a tu alrededor, sólo oscuridad y las siluetas de los árboles, como afiladas agujas, recortadas contra el cielo. Olía a humedad y tierra, y también a orín y pelo mojado. Entonces la bestia te aferró y, en volandas, te obligó a postrarte boca abajo; te notaste ingrávida cuando las garras de esa "cosa", inmisericordes, agarraron tus caderas y las elevaron, y aplastó tu cabeza contra el musgoso y mojado suelo cuando te poseyó de inmediato, como un animal, sin más trámites, entre jadeos roncos y empujones irregulares. Intentaste alzar la cara, pero una pezuña desprovista de ternura se apresuró a aplastarla de nuevo contra el suelo. Tus dedos se clavaron en el suelo hasta que tus uñas rasgaron la tierra al ritmo bárbaro de las embestidas. Las lágrimas asomaron antes de que la bestia chotuna aullara con furia, alterando la paz de la noche asturiana.

La criatura se dejó caer hacia atrás y sus peludos brazos cayeron tras ella. Jadeaba como una verdadera bestia y el sudor perlaba su dura y oscura piel. Te mantuviste inmóvil, petrificada, con las rodillas y los codos hundidos en el lecho y las uñas clavadas en la tierra. 

Tus ojos se volvieron a cerrar...

 

Notas de juego

Estás inconsciente hasta nuevo aviso. 

Cargando editor
15/11/2016, 23:06
Sixto de Salamanca
Sólo para el director

Siendo evidente que con aquellas lluvias difícil sería seguir el rastro, tuve la inspiración de un último recurso. Aferré la piedra de sapiencia, confiando en que su sabiduría me iluminase una vez más, impregnando mi alma con la claridad que merecía aquel momento. Clamé un cántico inseguro al principio, sintiendo cómo mi alma se agotaba y mi voz se quebraba, pero pronto recobré las energías, y entoné con firmeza.

- Venti sapientiae animae insidere.

Presto sentíme reforzado, cuando la piedra se iluminó calentando mi pecho, y los efluvios de lo arcano impregnaron de nuevo mi alma, invitándome a salir y buscar la fuente de aquel poder, la bestia maligna que había secuestrado a la muchacha.
 

- Tiradas (2)

Notas de juego

Lanzo una Piedra de Sapiencia de nuevo, esta vez con éxito (por dios xD). Gasto otros 6 PCs en el proceso, ganando temporalmente 79 de IRR y 15 PCs (entiendo que redondeo hacia abajo al calcular ese 5%).

Mi idea, en todo caso, es usar la faceta de "intuir la magia" que tiene la piedra. Si no sirve para guiarnos, por lo menos que sirva para ayudar al grupo, advirtiendo de que nos desviamos del camino si nos alejamos demasiado de la ruta correcta. ¿Puede valer?

Cargando editor
15/11/2016, 23:14
Sixto de Salamanca

Aferrando un talismán de mi pecho, entoné un salmo:

- Venti sapientiae animae insidere.

Pronto se iluminó este, y sentí su calor. Mirando a mis acompañantes, hube de darles aviso:

- Aquesto non habrá de dezir el lugar exacto donde está Nela, mas fará nos saber si en demasía apartamos nuestros pasos de la ruta acertada...

Dicho aquello, me apresuré a acudir a la hoguera, de donde recuperé los escasos maderos que aún ardían. Quizá, si tuviéremos alguna tea, aquello pudiere prenderla.

- Luz, et fuego, habrán de guiar os nostros pasos. Si habedes tea alguna, mexor sacarla ahora.

Eché la capucha sobre la mía testa, esperando el frío de la lluvia de nuevo sobre mis huesos. ¿Sería posible que, siendo tan distintos unos de otros, pudiéremos hallar punto en común en la búsqueda de aquella moza?

Notas de juego

Recojo una tea del fuego, si es posible. Si alguien tiene antorchas, sin duda es el momento de sacarlas.

Estoy a la espera de una aclaración del máster.

Cargando editor
16/11/2016, 00:29
Narrator

Notas de juego

Te respondo en el Off.

Cargando editor
16/11/2016, 01:27
Narrator

Valerosos se mostraron todos, ya fueran alquimistas, rateros, nobles o... ¿mujeres?. Innegable era que en aquel grupo, heterogéneo e inconexo de primeras, existía ahora un lazo invisible de unidad. Al menos lo había en aquel momento y bajo tal circunstancia. Nadie guardaba a priori aprecio alguno por la joven desaparecida, al menos ninguno excepto Lázaro. Y, aun así, contra todo pronóstico, aquella compaña se preparaba para acometer la misma tarea por la que se encontraban allí: encontrar a una muchacha perdida en la oscuridad de aquellas tierras astures...

 

Notas de juego

-Para encontrar a Nela necesitáis 4 éxitos en Rastrear. Vamos a asumir que efectuaréis una tirada por cada media hora de búsqueda y, teniendo en cuenta que sólo disponéis de 3 antorchas (cada una dura 2 horas normalmente, pero al estar mojadas sólo durarán 1 hora), sólo podéis cometer dos fallos. Aclarado esto, quizá queráis utilizar estas reglas de TRABAJO EN EQUIPO. Dejo en vuestras manos como repartís las tiradas, o en caso de trabajar en equipo, quien hace de "actor" principal. Podéis usar el Off para discutirlo.

-Un éxito crítico suma dos éxitos, y una pifia resta uno. Además, cada vez que falléis, habréis cogido un mal camino que hace que os perdáis, os topáis con un accidente de terreno (Saltar, Trepar, etc...) o peor aún; os topáis con algún tipo de peligro a batir. Sabed que seré MUY cabrón con los fallos, pues salir de noche, con lluvia, y en un terreno completamente desconocido en busca de un ser mitad hombre mitad cabra, es una idea.... un tanto...... :)

-Por la nocturnidad, y que sólo uno de vosotros portará una antorcha a la vez (si queréis tener luz las 3 horas), todas las acciones sufren el archiconocido malus -25% por oscuridad.

-De todas formas, si antes de encontrar a Nela las antorchas se consumen, no os quedaréis a oscuras, pues en ese momento comenzará a despuntar el sol en el horizonte. Podréis seguir buscando sin el malus de oscuridad hasta conseguir las tiradas que os falten, pero si llega a salir el sol y no la habéis encontrado, id pensando también en rezar por el alma de la muchacha...

 

PD: Estáis a tiempo de cambiar de idea y esperar al alba ;).

Cargando editor
17/11/2016, 09:16
Pelayo de Arango

Armado hasta los dientes salgo al exterior apretando los ojos para encontrar algún rastro del ser. Quizá alguna pisada, rama rota o alguna gota de sangre si es que la flecha en el cuerno hizo manar algo de ese humor ( si es es que esa bestía inmunda posee tal cosa).

En la oscuridad de la noche y con la sola luz de la antorcha todas las formas bailan desfigurándose. Me abruma la sola posibilidad de empezar andar pues no sabría no hacia donde comenzar mi camino. Miro hacia atrás confundido -Alguien es capaz de ver algo? Hacia donde podrá haber ido?

 

- Tiradas (1)

Notas de juego

Pues por si al final es el caso, yo dejo hecha una tirada para intentar ayudar al que quiera rastrear pues yo obviamente no estoy capacitado para ello y menos con el -25% de malus.

Después de la tirada. Mira que bien, no solo ayudo sino que puede que entorpezca indicando en la dirección opuesta al que intente guiarnos. Cachis

Cargando editor
17/11/2016, 20:47
Lázaro "el Randa"

Salí con el arco y la flecha apuntando a tierra, intentando otear con la tea que Sixto había tomado consigo. El caballero fue el siguiente en salir, y ¡ay de Nela!, que no veía yo rastro alguno de ella o de la bestia. Por un momento tornóse negro el mio pensamiento, pero luego, que como la lluvia no ayudaba, tornóse aún más oscuro, a la par que desesperante: no lograba atisbar ni un sólo rastro.

¡Nada veo! -respondí al caballero-. ¿¡Por donde habrán marchado!?

- Tiradas (1)
Cargando editor
17/11/2016, 23:27
Sixto de Salamanca

Pareciera aquella empresa condenada por el Maligno, tal y como éste había arrastrado a la joven muchacha asturiana a su guarida, lugar en que habría de esperarle el peor de los horrores. Nada lograba ver con tal lluvia, y aquel ser endemoniado debía de haber corrido monte arriba, o monte abajo, o Dios sabría hacia donde, pues no lograba yo percibir su presencia. Sólo el frío del agua en los huesos, calándome hasta lo más hondo, amenazando con traer fiebres y desgracias que arrebatasen nuestra vida como tributo por la de la muchacha.

Me sentía impotente y culpable al mismo tiempo, pues de mi ignorancia y mi falta de cautela habían nacido aquellas desgracias. Sólo me consolaba que peor y menor entendimiento había mostrado ella misma, sin duda causante última de su propio infortunio. Y sin embargo, aquello habría de pesarme. Bruto ignorante, no existía modo en vida de alcanzar conocimientos suficientes para tener todas las respuestas. Ya lo dijo el sabio, Sócrates, maestro del gran Aristóteles:

- Sólo sé que non sé nada.

Murmuré, y aquel fue un murmullo de rendición. Claro estaba que no lograríamos encontrarla...

- Tiradas (1)

Notas de juego

Pues lo siento chicos, demasiados maluses...

Espero que no descalabremos.

Cargando editor
18/11/2016, 04:48
Blanca

Me puse de rodillas y ví el rastro de la criatura. Los primeros pasos fueron fáciles y estaba segura de llevar al grupo por donde era, pero las indicaciones que me estában dando mis compañeros me estában poniendo de los nervios y al poco acabé perdiendo el rastro y llevándolos a Dios sabe dónde.  Agora pensaba en las palabras del caballero de salir de día, esto había sido una insensatez et sentíame culpable et impotente. Me echaba las culpas de lo que le pudiese pasar a la pobre Nela, non había hecho nada cuando teníamos al cabrón delante et agora había perdido a la comitiva-mierda-

- Tiradas (2)

Notas de juego

1 de 4....a mi favor que casi es un crítico. Lo siento chicos.

Cargando editor
18/11/2016, 09:24
Narrator

Notas de juego

La tirada está mal hecha. Lo explico en el Off...

Cargando editor
18/11/2016, 09:45
Blanca
- Tiradas (1)
Cargando editor
18/11/2016, 19:47
Narrator

Aquella tarea, como era de esperar, se presentaba más complicada de lo que en un principio se pudiera haber imaginado. Bajo la fina llovizna caminaban los cuatro miembros de la compaña iluminados por la precaria antorcha. El suelo, convertido en lodazal, se mostraba propicio para seguir cualquier rastro; pues las pisadas quedaban profundamente marcadas en el barro. Empero, aún con tal ventaja, no habían encontrado huella o pista aún que seguir, pues en aquella zona del monte abundaban barrancos y riscos que reclamaban todos los sentidos de los caminantes, pues de no andar éstos finos y atentos podían acabar unas decenas de varas risco abajo...

Notas de juego

Haced todos una tirada de AGIx4 para andar finos y pisar en firme. Fallar la tirada implica cosas como; resbalarse por algún barranquillo y golpearse por el camino, meter el pie en una zanja y hacerse una leve torcedura, etc, etc... Vamos, ese tipo de nimiedades que os restan 1D3 PV.

Finaliza la primera hora de búsqueda. Volvemos con otra ronda de tiradas siguiendo el mismo procedimiento: todos los "actores secundarios" tiran a igual porcentaje que antes (no olvidéis el malus por oscuridad) y Blanca, según los bonus/malus que aporten sus compañeros, hace su tirada para la próxima hora de búsqueda.

No hace falta que hagáis posts elaborados si no queréis a la hora de hacer las tiradas. Basta con un pensamiento o comentario (una línea o dos me basta).

Sobra decir que en cualquier momento podéis abandonar la búsqueda. 

Cargando editor
18/11/2016, 20:00
Inaciu

-¡Esperáime, esperáime! -una voz familiar rompió la oscuridad. -¡non dejeisme aquí solu por amor de Dios!.

Era Inaciu, que reacio en principio a salir tras la pista de Nela y de la alimaña chotuna, se había quedado agazapado en la esquina más refugiada de la ermita temblando de pavor.

-Que si ye menester morrer prefiero faelo en compañia qu'en soledá... -por lo visto, había cambiado de parecer. Más no era valor lo que movía tal decisión, sino más cobardía aún de la que ya había demostrado tener...

- Tiradas (1)

Notas de juego

Blanca, ve sumando +10%.

Cargando editor
18/11/2016, 20:41
Lázaro "el Randa"

El Randa seguía indagando las posibles pistas para encontrar a esa bestia, pero las huellas se perdían en la oscuridad. Quizá fuera mejor haber salido al alba como alguien había pensado.

- Tiradas (2)